Μεταλλικός καθρέπτης

 

Η σελήνη παραπέμπει στον εφήμερο χρόνο της,
αυτό το φυσητό γυαλί σαν υπέροχο χάδι!
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά ή μια βουτιά στα ουράνια --
Για μια βουτιά, βούτηξε στα γάργαρα νερά της θάλασσας.
 
Ήλιου - ήλιος, που μέσα απ’ ουρανόδρομους,-
Η χρυσή πένα αποτραβιέται στα θλιβερά απογεύματά της,
Χρόνου - χρόνος, κεντημένος στο πέτο των πουλιών!
Πουλιά διαβατάρικα, πέρα στη θολή οριζοντιογραμμή σβήνουν.
 
Το πανωφόρι μου και το καπέλο μου!
Κοιτάχτηκα στο μεταλλικό καθρέπτη της νύχτας.
Η σάρκα καίει, και τα απατηλά της δάχτυλα αιωρούνται --
Tην πένα μου δανείστηκα!
για μια ζωγραφιά, ανάμεσα στης νύχτας τις αγριοκερασιές!
Απίστευτες αγριομέλισσες φωλιάζουν!
Η επανάληψη της νυχτερινής φούγκας γέρνει,
Σώνεται σ’ άλλο γιαλό ο χρυσός.
 
Kostis nil – Μεταλλικός καθρέπτης – Σεπτέμβιος 2020