ΚΥΨΕΛΗ
Σκορπάει ό,τι σκορπάει ο άνεμος
μαζεύει ό,τι μαζεύει η νύχτα,
η φουντωτή ουρά της φωτιάς σιωπηλή
κι από μέσα, λόγια σκόρπια τα λόγια,
τα μάτια μου επίμονα κλειστά,
είναι οι ψαλμοί λουλούδια κλειστά
ωστόσο ένα στάλαγμα
ένα διάφανο αστέρι λάβας,
η λαλιά ενός πουλιού ανήμερου
η λαλιά του κινούσε επίμονα
όλα τα χειρόγραφα με τις μουτζούρες,
στις άδειες τσέπες του νερού
γεμάτο το σώμα με λαλιές νερένιες,
πέρασα τους ερημωμένους δρόμους,
τα λαγόνια είναι το μέλι του πόνου
είναι το σώμα μου γεμάτο πέτρες
όλα τα χειρόγραφα με τις μουτζούρες,
οι άδειες τσέπες μου ξανάστροφα
μάτια θλιμμένα αποκρύβονται
άνεμος ψιθυριστά μου τραγουδεί,
με τα πονεμένα μάτια μικρά παράθυρα
με το μελί χρώμα του πάνω σε καμβά,
βούισμα του νερού κάνει κύκλους
τα γάργαρα νερά μου κατρακυλούν.
κυψέλη,kostisnil-Ιούνιος2004
