Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΪΛΑΝ

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΪΛΑΝ

Μα πάλι εκείνος ο μικρός

Έχει όνομα ενός ήλιου, έγινε αστέρι

Ζωγραφισμένο στο μικρό κούτελο του

Έκρυψε τα παγωμένα χεράκια

Αγριολούλουδα στα βότσαλα

Να σε μοιρολογήσω γιόκα μου!

Κάτω απ’ το κορμάκι του πάγωσε το παραμύθι

Δέσει, δε δέσει μια μέρα, ξεπαγώσουν τα βότσαλα

Πάλι μια ομορφιά, ομορφιά μου, σε νανουρίζω

Είσαι, η ζωγραφιά, του ουρανού, της θάλασσας

Με απαλό χρώμα, βελούδινη φωνή

Από τον ουρανό σε κάλεσαν

Έπεσαν τα σύννεφα να προσκυνήσουν

Κοινώνησαν αλμύρα, πίκρα

Φίλησαν απαλά το μάγουλο σου

Μα η προσμονή δε κράτησε, έκλαψες λατρευτικά

Άνοιξε η μεγάλη σκηνή, σε μήκη και πλάτη

Ποιο είναι το όνειρο, ποιο είναι το όνειρο, είπες!

Το πιο παιγνίδι αυτό θ’ αποφασίσει

Έρωτας θα ’ναι, της ζωή

Βότσαλο το σκληρό τραγούδι του

Άμοιρο ένα φως από ανατολή, άκληρο σε δύση

Μα ο θάνατος, είναι θάνατος

Κι η ζωή, ζωή που δεν την γνώρισες

Χαραγμένη στο μέτωπο της νεκρής φύσης

Να σε συναντήσω, γιόκα  μου

Με τραγούδια, κάτω στην ακροθαλασσιά  

Οι ακριβοθώρητες ματιές εκείνες ταξιδεύουν

Αναμένοντας, συναντώνται, ελπίζουν  

Σ’ εκείνο το όνειρο, στ’ όνειρο σου Άϊλαν

Kostis nil - O μικρός Άϊλαν - Γενάρης 2018

Δάκρυ το κεντημένο

Δάκρυ το κεντημένο

Ήσυχη που ’ναι η βροχή, σήμερα κιόλας

Μα τι κυλά περισσότερο στην άκρη

Τόσο μυστικά, που πνίγεται στο δάσος

Με κόπο να μη κλάψεις, κι όταν

Μια τόση δα σταλιά, ρουμπίνι αιωρείται

Θα κυλήσεις δάκρυ ή δε θα κυλήσεις

Υγρή διαμαντόπετρα με ξεπερνά

Τώρα σε είδα, σαν είδα εκείνη τη βροχή

Θυμήθηκα μια φωτογραφία απ’ τα παλιά

Αραχνοΰφαντο συνταίριασμα που μ' αγκαλιάζει

Εκείνη η κλωστή, ασταμάτητα, όπως η βροχή

Κεντά, καίγοντάς μου, δάκρυ το κεντημένο

Kostis nil - Δάκρυ το κεντημένο - Γενάρης 2018

Πέφτω στο πέλαγος

Πέφτω στο πέλαγος

Έσμιξαν τα λόγια, τι αναβλύζει στο καφενείο

Θε μου μια προσευχή, για τούτα τα μέρη

Ένας ήλιος κρυμμένος, μια θάλασσα ταραγμένη

Χρυσόμαλλο δέρας στα όνειρα μάς φοβερίζει

Εκείνα τα βράχια κρεμασμένα δακτυλίδια

Μεγάλα κύματα, στο κατόπι γουλιάζουν

Έλα αετέ της Πίνδου σ’ απόκρημνες ουρές

Εκεί που ανεμοσβουρίζουν,πληγές ξεχασμένων ηρώων

Κι ας μια φορά πετάξω, μια φορά δίχως πίκρα

Άσε με σου λέω, ψηλά να πάω, πιο απ' τα φτερά σου

Μόνο θα σου πω, αν δε με ξέρεις, πέφτω στο πέλαγος

Kostis nil – Πέφτω στο πέλαγος – Γενάρης 2018

Το τραγούδι είναι καταδικό μου

Το τραγούδι είναι καταδικό μου

Ό,τι μαγκάνι σε ο χρόνος

Ό,τι το τραγούδι αρνήθηκε

Ό,τι η θάλασσα έκλεισε με το μάτι

Ό,τι το κύμα βασάνισε

Αύριο να με θυμάσαι κύμα

Μα το τραγούδι δεν είναι δικό σου

Σε μια αυγουστιάτικη ρόγα σταφυλιού

Βαπτίστηκε ο ήλιος του καλοκαιριού

Σε μια γουλιά κρασί

Πνίγηκαν τα λόγια μιας ζωής

Mα το τραγούδι δεν είναι δικό σου

Στη μέση του πελάγους

Ψιθυριστά στο λέω

Δε μένουν πολλά

Ούτε και το μαντολίνο

Μα το τραγούδι είναι καταδικό μου

Kostis nil - Το τραγούδι είναι δικό μου - Γενάρης 2018