Εικόνα σου graffiti, Αθήνα

Με μαθηματική ακρίβεια πήρα την βαλίτσα μου

Έτσι, μ’ αυτήν καθημερινά πορεύομαι

Κι όταν βραδιάσει, εκεί κοντά στο Σεπτέμβρη

Κάτω απ’ του ουρανού το μαύρο κοίταγμα

Σκιές ξεπλυμένες, ανάκατες παζαρεύουν

Απτή ψυχή σπαρταράς κάτω στο πλακόστρωτο

Στην οδό Αχαρνών πλάι σ’ ένα παράδρομο

Σε πλήρη μυστικότητα ψήνω κάστανα

Κάτω απ’ τη μαρκίζα που, αδιαφιλονίκητα

Ως η τυπογραφία στοιχειωμένη, επικρέμεται

Δέρμα μου καγχάζω, λόγια μου και θλίψη

Εικόνα σου graffiti, Αθήνα μαρμαρωμένη

Εκεί σε είδα, τύχη μου να περιφέρεσαι

Εκεί να σέρνεσαι περικεφαλαία ακέφαλη

Γυμνό το σώμα, εκείνο θαύμασα καρδιά μου

Στολισμένη με γείσο του κόσμου, πού όνειρο

Πιο θαύμασα τ’ όνομα σου, βουβές μαχαιριές

Πιο, βόμβοι μαρτυρούν πνιχτούς αναστεναγμούς

Κι η νύχτα μ’ αντηχήσεις όλο μακραίνει

Αλόγιστο σπέρμα σπαρταράς στ’ ακροδάχτυλα σου

Kostis nil - Εικόνα σου graffiti, Αθήνα - Απρίλιος 2018