Σε έχουνε πλάσει μια τα πουλιά, μια τα ρόδια
Έστεργαν χείλη
Νύχτες Ιούνη!
Μέσα απ’ σπάρτα ξεχύθηκε χρυσοφόρο ακρογιάλι.
Και χείλη πίνουν απ’ σιωπή σαν σκάει ροδιού κύμα
Μακρινή μου κιθάρα
Φωτεινό της ρούχο!
Στ’ άκουσμα έναστρη νύχτα αλαφριά φιλά θροΐζει.
ρόδι, kostis nil - Ιούνιος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου