Χάος και Φως

Χάος, πέλαγος και κάτι λάμπει

Τρεμάμενα ’στέρια σ’ αργό σκοπό

Το φως κυλάει δρασκελά κορφές

Αγκαλιάζει ποζάρει πίσω από φυλλωσιές.

Σταθμά κι αυτά, ισορροπία στη φύση

Στάχτη καυτή βγαίνει απ’ τα μάτια        

Κάτι θα φέξει πριν προλάβει να σβήσει
Τέτοιο χρυσάφι, τέτοιος κόπος

Κουρασμένο θα γέρασε

Νάτο σώθηκε έρχεται ν’ αγκυροβολήσει.

        

Kostis nil

Ποιητική συλλογή -Ανεμοσκορπίσματα- 1975