ΑΠΟχΤΕΝΙΔΙΑ

Ύστερα δε σου ’πα, δε φαίνομαι

Είναι η σκιά μου, αυτή κι αν είναι

Τις αλητείες πάνω στο κορμί σου, δεν υποφέρεις

Ένα μεσοφόρι κυματιστό, δικό σου - να σφίγγει

Γύρω απ’ το λαιμό μου, η θηλιά που υποφέρω

Η τιμωρία σου αλήτη, κέρασμα, να σφίγγει

Ώσπου η ψυχή μου, αυτή κι αν είναι

Που με τη λάμψη του φεγγαριού ζορίζει

Μεσ' την ασχήμια δίνει χτένι - χτενίζεται

Και το κορμί τι φέρνει, λούζεται, λούζεται τ’ αποχτενίδια

Πρόσωπο μου, γυμνό, ευφάνταστο, με προκαλείς

Kostis nil - αποΧτενίδια - Μάιος 2016