23 Μαΐου 2016

ΠΟΛΕΜΟΣ και ΕΙΡΗΝΗ

Χαρισμένο:
*Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης
*φίλες/φίλους, Προσωπικό Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Μια μπόμπα αιωρείται, παιγνίδι ενός τσίρκου - που δε διστάζει
Έχει μετρήσει κεφάλια, κορμιά θα διασπαρθούν - μέσα σε κήπους  
Είναι μια κόλαση, μια σκηνή σε τόπους - λαοί στο Γολγοθά τους
Δείμος και Φόβος, φρίκη και τρόμος, Άρεος υιοί - κι αυτός δε ο Άρης
Και συνοδοί Θεές, η Ενυώ κι η Έριδα - σφαγής, φιλονικίας
και Κήρες συνεπαρσά, ρουφάνε το αίμα των νεκρών - νεκρών παιδιών
Σαν ειν’ γιορτή δική τους, δικό τους - λαμπρό το πανηγύρι
                              *
 «Συγγνώμη που σας πίκρανα - συγγνώμη!»
                              *
Σήμερα η τηλεόραση με σχέδιο πτήσης - απ’ άλλο πλανήτη
Εκεί έξω στάχτη και μπούλμπερη - το αίμα να ρέει
Καθόμουν αμέριμνα στο σαλόνι - σε διαφήμιση οι έγνοιες μου
Συνήθως γύρω στη οκτώ, εκτός των άλλων - μια χούφτα σπόρια
Είν’ η ώρα, στο άλλο χέρι μια red bull ή coca cola - πίνω για να ξεχάσω
Ένα υπερηχητικό περνάει ξυστά, τεντώνει τόξο - ίσα που γλύτωσε το βάζο
Μ’ αναρωτιέμαι Θέ μου - πόσο απέχω απ’ το ραγισμένο βάζο
Στο πλάνο, άνθρωποι απ’ την πόλη Χολμς - που με τρομάζουν
Στο πλάνο, άνθρωποι απ’ την Καμπούλ - πέφτουν σε νάρκη
Βαριά τα μαύρα σύννεφα, συνοδεύουν - τα φέρετρά μας
Μα ποιος θα κλάψει, θα πονέσει - Μάνα τα βάσανα σου
Μπομπ, μπομπ! μέρα και νύκτα - νέα ερείπια στη γειτονιά μου
Με μέλει, δε με μέλει - με μέλει, δε με μέλει - μαδώ μια μαργαρίτα
                              *                                                  
Βρώμικα αστεία, βρώμικοι άνθρωποι - μια συνταγή
Είναι ο μάγειρος που σχεδιάζει - πάνω σε νεκρά κρανία
Δεν κάνει λάθος, σκοπεύει - δάκτυλο στη σκανδάλη                                
Κι οι βόμβες σκάνε, πέφτουν βροχή - βρώμικα αστεία
Νεκρά κουφάρια, το κουφάρι σου - βρώμικα αστεία
Λουλούδι μαραμένο, ενός παιδιού - τα ματωμένα χείλη    
                              *
Κι έπειτα μια ιστορία, σωσίβιο στη πλάτη - σ’ άγνωστα μέρη
Ένα ποτάμι κουρέλια, του σάπιου αέρα - ασυνόδευτα δέματα
Πρόσφυγες, πρόσφυγες, προσφυγόπουλο - ψυχή μου ν’ αντέξεις
Ένα βαρκάκι, ελπίδα συμβολίζει. Ειρήνη σ’ αναζητώ - ελπίδα μου
Σαν δω, σαν ζωγραφίζεις, σαν δεν πνιγείς και Συ - μες στις βρωμιές
                              *
Κι έπειτα Οδύσσεια, κανένας πηγαιμός - αδύναμη φωνή να σβήνεις
Αγκάθινο στεφάνι - σε πληγές καρφωμένο ταξιδεύεις
Ψηλά οι ουρανοί - πόρτα για δες μια μαχαιριά
Κλειστή η οδός του παραδείσου - που με μαραίνει
Κακό σημάδι, κολλημένο σε γραμματόσημο - μ’ άσβηστες μνήμες
Γριές μες τα καρότσια - μια χαρακιά μέσα στα στήθη μου!
                              *
Υδρόγειος, για δες ντροπή - εικόνα που παρελαύνεις
Εμπρός απ’ τους επισήμους του ΝΑΤΟ - βρώμικα αστεία
Τους επισήμους Ασαντ, Πούτιν, Ερτογάν - βρώμικα αστεία
Των αρχηγών Ευρωπαϊκών Κρατών - βρώμικα αστεία
Παραφρόνων ISIS - βρώμικα αστεία
Από τη Γουόλ Στριτ - βρώμικα αστεία 
Το δείκτη Νταουν Τζοουνς - βρώμικα αστεία
Το δείκτη χαμηλής νοημοσύνης - εξ αμελείας
Εμάς όλων, με ερωτηματικό, κερδίστε χρόνο - είναι καιρός
Την πιο επίσημη νοικοκυρά - που συγκινείτε
                        *
Η ημερήσια διάταξη έχει πόλεμο - σύννεφα
Κοχύλια άδεια, ξεβρασμένα - μια τόση δ’ αγκαλιά
Κι από τι βλέπω, οκνοί λαοί ρεμβάζουν - έξω απ’ τον κήπο των λεόντων
Όμορφες γραμματείς, ανάθεμα, κι αγόρια όμορφα - που φιγουράρουν
Όμως δεν θυμώνω, ζήσε την ζωή σου - μέχρι εκείνος ο κεραυνός
Κανείς δεν μπορεί να θυμώσει. Ίσως - ωραίες μπόμπες τις βαπτίζουν
Άγνωστο πώς, δε θα σου πω το μυστικό, ψάξε μαζί μου - είναι καιρός!
                        *
Μπορεί να κατάλαβες απ’ τα λεγόμενα μου - μπερδεύομαι με τη γραφή
Πάντα μου μπέρδευα την ιστορία, τον έρωτα - φωλιές που ωριμάζουν
Χειρότερα, εμφύλιοι, καιρός για επαναστάσεις - σκληρά με προσκαλούνε
Καταραμένοι όσοι πέσατε τσάμπα για μας - αυτή κι αν είναι ιστορία
Περίλυποι, δε θα σας ξαναδούμε σ’ άλλη στροφή – πικρή μου ιστορία
                         *
Βλέπετε αυτός ο καθρέπτης, όσο κι αν φιγουράρει - πάντα στη γρουσουζιά
Μας παραμόρφωσε το χθες, το σήμερα, ίσως το αύριο - πάντα χειρότερο
Ποιος μίτος, με κείνο το κουβάρι, καλέ Μινώταυρε - ποτέ δε θα χορτάσεις
Πάντα μπερδεύω την ιστορία με την αγάπη, χώρα μου Εσύ - μύθος
Αυτούς που έπεσαν τσάμπα για μας - απαρηγόρητα θρηνούν
Τους άλλους που κυκλοφορούν ελεύθερα - φορώντας μπιχλιμπίδια
Όλες οι πατσαβούρες στολισμένες με παπιγιόν - μέσα στη βρώμα
                              *
Όμως να σας πω, πως με λένε - τι σημασία έχει
Σημασία έχει να μην πέφτουν οι μπόμπες - πάνω σου
Να σας πω την πόλη που γεννήθηκα - τι σημασία έχει
Τη γειτονιά που με ’βλεπε σιγά, σιγά - να μεγαλώνω
Το όνομά μου, να σας πω, το πρώτο μου ραντεβού - γλυκό φιλί
Αν συμμετείχα στα κοινά ή πόσες φορές - πήγα να κοινωνήσω
Όμως κάτι περιμένετε
Μια μέρα θα σας πω, στα καλά του καθουμένου - δεν ονειρεύομαι
Είχε ένα τέτοιο φως, μια τέτοια ασπράδα - να ζευγαρώσω
Να μη μπορώ να δω τον ήλιο, να ρίξω μια βουτιά - όνειρα μου
Έπιασα κι έγραψα ένα τραγούδι.  Είπα γεια σου - Ειρήνη!
Ξέρω, το δάκρυ κυλάει στο μάγουλο σου - Ειρήνη
Δάκρυ ακριβό, το βλέπω πως, κατηφορίζει - αργά, σιγά Μας καίει!
                             *
Η γης μας καίει, Εσύ κι Εγώ, στα χέρια μας η… Ειρήνη!
                             *
Μια πεταλούδα μεσ’ τη βροχή - ζεύξη το βλέμμα
Μαζί η φωνή να ψιθυρίζει ένα τραγούδι - της ποταμιάς
Μια λύρα αρχαίου θεού σέρνει χορό - με ταξιδεύει
Το χέρι φίλε μου, ζεστή καρδιά - να μη βραχούμε
Κι άλλο τραγούδι απ’ τη σιγανή βροχή - περιγελά τις έχτρες
Μεσ’ τη σκηνή του κόσμου - σοφό ένα τραπέζι
Και γύρω αγόρια και κορίτσια - μελίσσι μια βουή
Στεφάνια με ρόδα ολόγυρα - άνθη
Ζωή, για σένα να τρυγούν - στη πιο τρελή γιορτή
                      *
Μια αγκαλιά, μια αγκαλιά λουλούδια - Θεέ μου!
Μια ονειρεμένη- αγκαλιά. Για σένα Ειρήνη!!!
Κι ένα χαμόγελο του κόσμου - το πιο γλυκό τραγούδι!


Kostis nil - Πόλεμος και Ειρήνη - Μάιος 2016

2 σχόλια: