Θάλασσα του Λιβυκού

Θάλασσα του Λιβυκού

*χαρισμένο στο Σήφω/μηχελάκη

Πάνω στην άμμο, νωπές πατημασιές

Κι η θλίψη, ως πέρα στη θάλασσα του λιβυκού

π’ αδιάφορη

Έπιασες τότε λύρα, δοξάρι σου, αργό-συρτο

Μ’ ένα σκοπό, ν’ αναγαλλιάσεις κύμα

Μα ποιο εκείνο που κουρδίζει το μυαλό;

Της βάρκας να ’ναι φτερούγισμα που, δίχτυα

ανασέρνει

Ή είναι ο πόνος, φίλε μου που λειώνει

Σαν ρόγα σταφυλιού κάτω απ’ τη γλώσσα

Παράξενος αυτός ο δρόμος, άδειο σακάκι

Έτσι κρεμασμένο στο σώμα να κρέμεται

Τανίνες του κρασιού, αβάπτιστες π’ ανεμίζουν

Γίνονται βρόγχοι, κουρέλια που περιφέρονται

Είναι ο ασφέντιλος που τόσο μυστικά απόγινε

Για να ρωτά το ξένο σώμα, ώρα την ώρα

Να ιστορεί, για να θυμίζει

Τον τόσο πόνο, την τόση αγάπη

Αλήθεια σε ’κείνο το σακάκι που φαινόταν άδειο 

Στην θάλασσα του λιβυκού, εκεί ο θησαυρός που έκρυψες;

Kostis nil - Θάλασσα του Λιβυκού - Φλεβάρης 2018