Σβηστό φουγάρο η πίπα του

 

Σβηστό φουγάρο η πίπα του

Ένα μεγάλο παπόρι έλεγαν κάποτε θα φανεί

Δεξαμενόπλοιο με τεράστιο φουγάρο, γεμάτα τ’ αμπάρια

Να φορτώνει, να ξεφορτώνει, δικές μας ελπίδες

Και με κλειστά μάτια, κοίτα μου είπαν, είναι τεράστιο

Ένα κοπάδι πάνω με μικρά ανθρωπάκια να χαιρετούν

Με κλειστά μάτια μεγάλωσα, σ’ έκανα δικό μου

Τόσο μεγάλο που είσαι, δεξαμενόπλοιο μου

Με τις σφυριές πάνω στις λαμαρίνες, άσβηστες

Εργάτες, απέριττοι του Πειραιά, οι σφυροκόποι

Μα τόσο μεγάλωσες, να μη χωράει στο μυαλό

Κυκλοφορούσες για στιγμές πονεμένο, ξέρω κι εγώ

Ένα δεξαμενόπλοιο κυκλοφορεί μαζί μου

Το ’χετε, δεν το ’χετε δει, πως ήρθε στο μυαλό μου

Πέρασε μια βόλτα απ’ τον Πειραιά, όντας μικρός

Έχω ένα δεξαμενόπλοιο, δεν έχω τίποτα άλλο

Αυτό διάλεξα για να υπάγω και να θυμάμαι

Χαραγμένο μ’ αμμοβολή στο μπράτσο, όπως σ’ όνειρο

Άγνωστοι το κοιτάνε με σφιχτά χείλη, κι αναρωτιούνται

Ξαφνιάζονται γιατί ’ναι τόσο μεγάλο και τόσο κουφάρι

Γιατί έχει τόσα μεγάλα αμπάρια και τόσο βυθισμένα

Μια μέρα που σ’ ανέβασα, σου ’χαν κλειστά τα μάτια

Στο ’πα, αυτό διάλεξα για να υπάγω, δίχως άλλο

Του έκανα σινιάλο από μακριά και ’κείνο υπάκουσε

Ίσα που χώρεσε σε κείνο το λιμάνι, το ξένο του Πειραιά

Εκεί με περιμένει, ζωγραφιστό στο μπράτσο, στο ντόκο

Άσε με να σκεφτώ, να φανταστώ μαζί του το ταξίδι

Αν γίνεται να πετάς, να περπατάς πάνω στα αμπάρια

Να κολυμπάς και να χορεύεις με σιδερένια στάχυα

Κι ο Καπετάνιος στη γέφυρα, σβηστό φουγάρο η πίπα του

Kostis nil - Σβηστό φουγάρο - Μάρτιος 2018