Εξοστρακίζομαι!

Εξοστρακίζομαι!

Μου είπαν κάποτε, σαν ήμουν νέος, κοίτα

Είσαι παραλιαστής φίλε μου, είσαι εκτός

Πέρασαν χρόνια, μεγάλωσα αρκετά, πάλι εκτός

Είχε γούστο, είχα μάθει να πίνω τσίπουρα τις Κυριακές

Και πίσω απ’ τα τσίπουρα ευχάριστα κρυβόμουν

Εστί η ιστορία, insiders, προσβολές για παλαιότερους

Του Στάλιν νεκρά κύτταρα αποτσιταλωμένα 

Μηv περιμένεις, μηv περιμένεις, είναι σκληρή η ζωή

Ο Μεσσίας απ’ τα μέρη σου ποτέ δε θα περάσει

Εστί η ιστορία outsiders πνευσμένης από ολίγους

Άγονη και πονεμένη, χώρα κονταροχτυπιέσαι

Με δραγάτες που φύλαγαν αμπέλια, έως τη δύση

Ο Μεσσίας σε μέρη λαϊκών αγορών, αγοραίος

Πάνω σε καφάσι, με βούρλα μάτια, υπερίπταται

Εστί η ιστορία, insiders, παρέλαση εντός τειχών

Ποιος είδε την παρέλαση, ποιος έκρυψε τα μάτια

Ποιος έβαλε στολή και με καμάρι σήκωσε σημαία

Μην περιμένεις, μην περιμένεις να διηγηθώ

Ξυπόλητος, αφύλαχτη η λεωφόρος, τ’ αμπέλια

Πάντως εδώ είμαστε για σένα, όταν μας χρειαστείς

Σκαντζόχοιροι, outsiders, τρώνε τις ρόγες τ’ αμπελιού!

Μικρή μου πόλη, μικρή μου Χώρα, αγάπες μου

Σαββατιανό κρασί, ζωή μου να πιω, να διηγούμαι

Ντύθηκα παράξενα, ζητιάνος μ’ ένα τηγάνι στο κεφάλι

Με μουζουδές, αγνώριστος, λινάτσες γύρω απ’ το κορμί

Εγώ κι αν φταίω, εγώ πληρώνω, ποίηση μου εξοστρακίζομαι

Με μια σου λέξη, παράβαση και παραβάτης, πού λυσσασμένα

Λυσσομανά, τσακίζει insiders, outsiders, σπάει τα τζάμια

Πλάθει τ’ ατσάλι, εικαστικό το λάθος, φτωχή μου λέξη εξοστρακίζομαι!

Kostis nil - Εξοστρακίζομαι - Μάρτιος 2018