Δημοσθένης ο
Παιανιεύς
Παιάν, παιάν
Όποιοι
εζήλωσαν τη δόξα την μέγα
Παιάν,
παιάν των Σαλαμινομάχων
Πολίτης
περιπατεί, πολίτης φαντάστηκε
Γειτονιά
μου με ξέρεις, εαυτόν και εσύ
στα
καθ’ υμάς
Σ’
ένα θρόνο, φαντάστηκα το θρόνο μου
Λεγεωνάριοι
οι συνοικούντες
Παρότι δεν συλλυπούμαι εαυτόν, ζητωκραυγάζω
Σκιές
που μεσολαβούν, αλληθωρίζοντας
Μηδέ
πλατείες, θέατρα λαμπερά, ποδόλουτρα!
Ψίθυροι, καθώς η γειτονιά μου ολόγυρα εμβαπτίζεται
Με
πλήθος, κουβάρι πολύχρωμο, αετόπουλα
Μνηστήρες, έκπαγλου καλλονής και μαλαχίας
Kostis nil
–
Παιάν, παιάν – Μάρτιος 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου