Κρύα νερά του Μάρτη

Κρύα νερά του Μάρτη

Λιγώνει η φωνή της χαράς

Βλέποντας το ανέλπιδο άνθος

Το φύσημα τ’ απαλό, θρόισμα

Μανταλώνεται η καρδιά μου, ιδού

Ο έρωτας μου, τούτο το Μάρτη

Κάτω απ’ τον καταρράκτη

Πηγή η πληγή, χορεύεις ολόγυμνη

Στα γάργαρα νερά ο έρωτας μου

Στα κρύα του Μάρτη νερά λούζεται

Με μάτια χαμηλά

Μη βλέποντας άνθη και πεταλούδες

Το πυρετό της γύρης που, σ’ ένα γύρο

Τα μάτια μου ήταν αυτά, καιρός

Περπάτησα μέχρι κάτω τον αμπελώνα

Σκέπασα με σεντόνι τον ορίζοντα

Αποσπέρας μέχρι πρωί, όλα τελειώνουν

Πώς να μιλήσω για τον έρωτας μου

Παιγνίδι με τόση χάρη, αναπάντεχη

Οι τόσες ομορφιές που περιπλέκονται

Στα χέρια τα δικά σου

Έτσι ορίζεται συνταίριασμα

Ανάμνηση των οριζόντων που, μόνες

Όταν η ώρα φτάνει, όλα με μιας φτεροκοπούν

Αφήνοντας φαιά, τη γλυκιά την μέρα

Τα χείλη να φιλιούνται, στο καλωσόρισμα

Τα χείλη να ματώνουν, τα χείλη λούζονται

Κρύα νερά του Μάρτη, τα γάργαρα

Kostis nil - Κρύα νερά του Μάρτη - Μάρτιος 2018