μαύρο πουλί, καμένα φτερά!

μαύρο πουλί, καμένα φτερά!

*/στη μνήμη των συνανθρώπων μας

μαύρος καπνός, κλειστός ουρανός

μαύρο πουλί, καμένα φτερά

θλιμμένη η μικρή μου αγκάλη

μια στάλα ν’ ανοίξω τα φτερά μου

θάλασσα

πες μου τι βλέπεις, πίσω μην κοιτάξεις

πες μου σ’ αρέσει η μουσική, ο χορός

χόρεψε κύμα

το Μάτι καβάλησε η φωτιά

τακούνι που χτύπησε σε βράχο

έκαψες κι έκαψες, μ’ αντάμωσες

μα παίζω ακόμη με τις κούκλες

στην άκρη τ’ ανέμου ένα δάκρυ

πρόλαβα για να πετάξω

πιο ψηλά, πιο ψηλά, αγνάντι

στη θάλασσα, έτσι πάνω ίπταμαι

κι ας θλιμμένο το βλέμμα μου

πάνω στο βράχο κορδέλες

κομμάτια του κορμιού, φόρεμά μου

ανέβηκα στη πυρά, με χάρη

λουλούδι είμαι, πνοή

μες στο δείλι του καλοκαιριού, 
χιόνισε στάχτες

όνειρα κατάμαυρα ταξιδεύουν

Kostis nil - μαύρο πουλί, καμένα φτερά - Ιούλιος 2018

Διάσημο σώμα

σου χαρίζω ότι μ’ απέμεινε

το σώμα γυμνό

αρχιτεκτονική φύλλων πάνω στα δέντρα

λικνίζονται

τα σχέδια μου, δεκοχτούρες

στη μοναχική πορεία συνεχόμενες μετοικήσεις

νέοι ήχοι διαλαλούν

πραμάτειες μου, δεν έχω άλλο δρόμο

άλλη μιλιά, λέξεις π’ άνομα

Βούτης το γένος των Βουτάδων  

που ορέγονται το πέταγμα

όλα τυχαία, σε τυχαίες στιγμές

στοιχεία της μνήμης, διάσημου σώματος

αυτή η πορεία, αυτή ακολουθώ

νίβαμε παιδάκια το διάσημο σώμα μας

με το νερό

σε ’κείνο το ποτάμι τα πρόσωπά μας

σε ’κείνο το ποτάμι π’ ογκόλιθους κινούσε

Kostis nil - Διάσημο σώμα - Ιούλιος 2018

τραβιέμαι Φραντς!

*στον Κάφκα

αυτός ο περίπατος, χρόνια μας περιφρονεί  

κάπου θα συναντηθούμε,

πάνω στη σχεδία κάνε μια στροφή

πάνω στις παρτιτούρες λαμπάδιασε, 

από φόβο μη βραχείς, άναψε εκείνη η φωτιά

στην άκρη του απόκρημνου βράχου

να ξέρεις, 
εκεί η φωλιά μου

εκεί φύτρωσα, γέρικος τυφλός

ατενίζω τους ήχους βίαιων κυμάτων

βλέπω τον ήλιο, που δίχως όραση
την πυρά, που δίχως τέλος

κι όταν η ώρα σημάνει, το γέρικο κορμί μου
θ' αποκλίνει, 

θέλοντας κάτι να ψελλίσει

τότε και συ

Ουράνιο σώμα αναλογίσου

το ποιο μαρτύριο, ποια σκοτεινή άβυσσος

ασύλληπτη η μορφή μου, μ’ αυτή τρέφομαι

γέρων, τυφλός
εσώκλειστος στο δωμάτιο του

μεταμορφώθηκα σε αρχέτυπο σκαθάρι

κάπου στο ταβάνι σκάλωσα, κι από 'κει...

τραβιέμαι κι εγώ Φραντς

με τις σκιές, 
απ’ το καταραμένο σώμα να μη ξεκολλάνε

συνοδεύουν αμίλητα, τη μοναχική μου γραφή
προκαλούν

να καούν όλα ...αδιάβαστα Φραντς!

Kostis nil - τραβιέμαι Φραντς - Ιούλιος 2018

έμβρυο

έμβρυο

να ονειρευτώ εκείνη τη μέρα, τη γιορτινή

που μια αχτίδα γράμμωνε τους ίσκιους τ’ αμπελιού

κι ανθοστόλιστες μέλισσες κυβερνούσαν κάτω απ’ τον ήλιο

ήταν ψες,

ήταν πες, πέρα από το όνειρο, τον άνεμο, τη βροχή

ήταν απλά ένα πρωινό κι ας οκτώβρης μήνας

δεν έχει θλίψη τόσο το φθινόπωρο

όταν ο ήλιος βγαίνει το πρωί καλλίγραμμος

όταν ένα μωρό με το μικρό κεφάλι κι έπειτα ολόσωμο

ξεπροβάλει,

και είπαν οι μέλισσες οι ανθοστόλιστες

"...αυτός θα τρυγάει το μέλι, αυτός ο ποιητής!

αυτός κάτω απ’ τα τραχιά βάσανα, απ’ τροχάλους

σύμπαθα, εντελώς μοναχικός μέσ' στη ψυχή του

ανυψωθήτω για στιγμές, στους αηδούς, στους ύμνους,

κι έπειτα στα καταβάραθρα, 
στις νέες τραγωδίες 

με τον κρίνο στη ψυχή του, αμάραντος..."

με τόσες ευχές γεννήθηκα εκείνη τη μέρα

έτσι ξεπρόβαλλα,

μια από τα ίδια, στον απέραντο κόσμο των εμβρύων!

Kostis nil - έμβρυο - Ιούλιος 2018