κομμάτι του έρωτα

                                                          
πεταλούδες ανθίζουν στο περιβόλι σου
και μια θάλασσα ακτίνες βαραίνουν
χαϊδεύουν πάνω στο κορμί σου, τέμνονται
όνειρο είσαι, φτερά που λυγίζουν
δώσ’ μου το πρώτο φιλί, δώσ’ μου

ψηλά θα πετώ, ψηλά θα χαθώ
με χείλη, με σάρκα, με φτερά
θα φοράς το λευκό, το χιτώνα μου
στα μαλλιά σου δαχτυλίδια θα κρέμονται
και δάκρυα θα σβήνουν γλυκά

θα ποτίζω τη γης, κι εσύ από κοντά
λατρεύω να σου τραγουδώ, λατρεύω
αέρι του κάμπου, χρυσός οι σταγόνες
ουρανός κι ήλιος, μεσουρανεί
η φυλακή μου σίδερο που δαγκώνει

στον έρωτα μου δεν δίνω λογαριασμό
άπλωσε τη χρυσαφένια σου καρδιά
που βαδίζει μ’ άπλετη την αγάπη
των ονείρων ψηλά, πουλιά να ζυγώνουν
όνειρο γίνηκε, δρόμος μ’ ακολουθεί

κομμάτι του έρωτα μου αποκοιμιέσαι
κανένας δεν θα τολμήσει, ποτέ
τον ίσκιο, τη δροσιά και την γαλήνη
απ’ της αγάπης μου τα φτερά, να λυτρωθεί
και μέσα στο δάσος το πυκνό, να χαθεί

δροσοσταλιές απ’ φως, καίνε το χιόνι
πάλι της αγάπης, αποκοιμιέμαι παραμύθι
πάλι τα χείλη, π’ αγγίζουν τα χείλη μου
θα ’μαι 'γω κλέφτης, κρυφά του φεγγαριού
ψηλώνεις σαν δέντρο, ψηλώνω τραγούδι

kostis nil - κομμάτι του έρωτα - Φλεβάρη 2019

  

πλατεία Βάθης

από νωρίς, έφερναν γύρα την πλατεία

πάντα στη κόλαση, θλιμμένες πουτάνες

μικρές και λυγερές, κούκλες

μωρά, έπαιζαν και ’κείνα με τις κούκλες

όλα αυτά τα κορίτσια, είναι τ’ ανέμου

πληγές αγιάτρευτες

πέταξαν, τις αναμνήσεις στα σακίδια τους

για το ταξίδι τ’ αποδημητικό

μ’ άπειρα αγκάθια, διάσπαρτα

ντύνοντας, ξεντύνοντας τα όνειρα τους

φόρεσαν τις παραδείσιες στολές

στο γύρο της πλατείας, έφερναν γύρα

και μες, πυκνό σκοτάδι, πάνω στη μπάρα

νεύμα, της πιο άσεμνης μοίρας, σβηστά τα χείλη
γλώσσα αόρατη, αχόρταγα περιπλανιέσαι

που χαμηλά, που σκοτεινά, φιλήδονα διπλά ποτά

βαθιά στα σκότη, ανεύρετα ο χάρτης του κορμιού σας

Kostis nil - πλατεία Βάθης - Σεπτέμβριος 2010

ΠΑΤΡΙΔΑ

 ΠΑΤΡΙΔΑ

Ήταν εν’ απόγευμα, κύμα το κύμα 

Ηρέμησε επιτέλους, καιρός που τρέχει

Καιρός να δω το πρόσωπό μου

Καιρός για όλους, για όλα ο καιρός

Με συνεχόμενες επαναλήψεις, απορίες

Μπροστά απ’ την βιτρίνα, μέσα απ’ το νερό

Θανατηφόρο καθαρτικό, ανέλπιδο

Χώρα μου

Σ’ αλλάξανε ζυγιά, το σώμα σου γυμνό

Το στόλισαν με γαϊδουράγκαθα, στεφάνι

Με λιγοστές ελπίδες, μνήμες, επιδόρπιο

Φλύκταινες, αστέρια σε μεγέθυνση, μαρκάρουν

το κορμί σου

Παρ’ το επιτέλους απόφαση και φιλοξένησέ με

Kostis nil - πατρίδα - Γενάρης 2019

το τραγούδι του Ψηλορείτη

*στους βοσκούς της Ελεύθερνας

*απόσπασμα Ά μέρους

να κοιμηθώ και να ξυπνήσω πάνω σ’ αστυβίθες

λουτσές

ο νους μου ν’ απομείνει, στο Κλίμα αέρι

όνειρο να δω

κι ήσυχα σε τόπους, με πέτρες κι ήλιο

πριν σβήσει

ως τον ορίζοντα, επιτέλους να σημάνει το τέλος

του ήλιου που, παρέα, καρτέρει μ’ ακλούθησε

λαλώντας τα οζά μου, τις αίγες κι ένα κλούτο τράγο

κάτω από ήχους μαγικούς, που αναδεύει η λύρα

πρώτο ’σέρνικο γεννήθηκα, πρώτο της μοίρας

κάτω απ’ την κορφή της μύγας

ξερότοποι, ξερόστρατο, στην άγρια φασκόμηλου

τη μυρωδιά

εκιά ονειρεύτηκα, τον έρωτα το μπιστικό

κι από ’κει αρχή τ’ ουρανού τα γκαλονόμια, έγγαλα

κάτω απ’ της αστροφεγγιάς το χιόνι, το μαλακό

που το πατεί ο λαγός κι αποκρουσταλλώνει

με τάμα, σ’ εκείνο το ξωκλήσι, εκεί στου Δία, μύθος

εκεί θυμάμαι παραμύθια, νεράιδες πάνω απ’ αρολίθους

φορώντας την ανεπίσημη κυλόττα μου, στιβάνια

που ο χρόνος, σκληρά μαγκάνισε

καβάλα στην ασημοστολισμένη φοράδα

στην άγρια φύση, ένα σαρίκι κλέφτης του ήλιου

που όντας πια, αιωνόβιος, λέω να του χαρίσω

εγώ της Μυρωδιάς η χάρη

σαν τάμα το βλέμμα, εκεί ψηλά, στα όρη

του πιο ψηλού βουνού, της πιο ψηλής κορφής

που πρώτη αυτή

μες στο χειμώνα, σαν κάτι από ζωές στάζει τα βάσανα της

κι είναι βοσκών το βιός, βοσκοί τσ’ Ελεύθερνας

με το βουργιάλι φορτωμένοι, καιρός γαρμπής πληγιάζει

καιρός, εδα, ν’ αγιάσει…

Kostis nil - το τραγούδι του Ψηλορείτη - Γενάρης 2019

δοκιμή για χορό, ειδώλιο

δοκιμή για χορό, ειδώλιο

αόρατα χέρια, λικνίζεσαι σαν φύλλα χρυσού

δέντρων 

σμάρι πουλιά που, πιρουέτες αυτοσχέδιες

στον αέρα

το κορμί σου ακολουθεί, τις γραμμές, το σώμα

χορευτικές κινήσεις πάνω στο πάγο

σ’ ακολουθώ σκιά μου

με μάτια που κι αυτά χορεύουν

άλαλο τραγούδι, άλαλος

μουγκός

σ’ ακούω, ακούω λιγνή φωνή

να ονειρεύεσαι

βλέπω αργά, τον θάνατο του χορού

π’ αργά, ο θάνατός μου

το είπες, δεν έχει φτερά το κορμί

μόνο το βλέμμα

ειδώλιο κυκλαδικό

κι όταν με το φτερό για λίγο, πάνω στη γη

άγγελος

πιστά σ’ ακολουθώ, ο πιο πιστός

κορίτσι φορώντας τα φτερά σου

χαμηλά πετώντας, ολόγυμνο σεντόνι 
πνέεις

πιάστηκαν τα μαλλιά σου στην άδεια αίθουσα

στην αίθουσα την άδεια, οι ήχοι του χορού

ανάσες βαθιές, σβήνουν

βλέπω τον θάνατο, να 'ρχεται 

τα βλέπω, του κορμιού σου, πάλι χρυσός

πετράδι των ματιών μου, στα βάθη της θάλασσας

Kostis nil - δοκιμή για χορό, ειδώλιο - Γενάρης 2018