πλατεία Βάθης

από νωρίς, έφερναν γύρα την πλατεία

πάντα στη κόλαση, θλιμμένες πουτάνες

μικρές και λυγερές, κούκλες

μωρά, έπαιζαν και ’κείνα με τις κούκλες

όλα αυτά τα κορίτσια, είναι τ’ ανέμου

πληγές αγιάτρευτες

πέταξαν, τις αναμνήσεις στα σακίδια τους

για το ταξίδι τ’ αποδημητικό

μ’ άπειρα αγκάθια, διάσπαρτα

ντύνοντας, ξεντύνοντας τα όνειρα τους

φόρεσαν τις παραδείσιες στολές

στο γύρο της πλατείας, έφερναν γύρα

και μες, πυκνό σκοτάδι, πάνω στη μπάρα

νεύμα, της πιο άσεμνης μοίρας, σβηστά τα χείλη
γλώσσα αόρατη, αχόρταγα περιπλανιέσαι

που χαμηλά, που σκοτεινά, φιλήδονα διπλά ποτά

βαθιά στα σκότη, ανεύρετα ο χάρτης του κορμιού σας

Kostis nil - πλατεία Βάθης - Σεπτέμβριος 2010