Το ταξίδι του μικρού Αχιλλέα

 *στο μικρό Αχιλλέα

Το ταξίδι τ’ Αχιλλέας: με κουπιά και σαγήνη,                 
καμαρώνει πάνω απ’ χρώματα --
Έφτιαξε ένα συννεφάκι κι ένα φεγγαράκι,
μια βαρκούλα που στα γάργαρα νερά,              
ένα γράμμα στο κατόπι:          
Δυο βιολέτες: μωβ και άσπρο --                          
Με την άπειρη λάμψη, πορφυρή των ματιών του!
 
Οι βιολέτες συνοδεύουν το ταξίδι!      
Τα κύματα που άθελά τους,- μια ζήλεια.                  
Σκούροι όγκοι των τειχών, απαίσιοι --
κι η θάλασσα ξανά έγινε βουνό,
Κι έπειτα ριγώντας ο τόπος,- χαλί και κάμπος.
 
Το πράσινο φως, σ’ απίστευτους ρόμβους,
Παιγνίδι πάνω στο τραπέζι του πλοίου.
Αγεφύρωτα νερά, τάχατις μαρτυρούν --
Ακούγεται ένα κλάμα, που τόσο μακριά!
 
Τόσο μακριά και τόσο κοντά, μια ζάλη,
ένα καρφί στο μάτι, τ’ άγριου βορά!
Το ελάχιστο και μέγιστο των ονείρων!
σαν δύο καθρέπτες που οδοιπορούν --
Πρόσωπο, με πρόσωπο,- σφίγγουν τα χείλη.
 
Σπαθί και θηκάρι, το σπαθί τ’ Αχιλλέα!
που τώρα χρυσός σελιδοδείχτης,                                  
Σαν η πρώτη μέρα, με χίλιους κτύπους!   
Χρυσοί χτύποι της καρδιάς --
Σελίδες άνωθεν των αστεριών,- διαγράφουν        
Ήρεμα κοιμάται στην αγκάλη της μάνας,
που ένα όνειρο δεν φτάνει --
Πέλαγος της Αδριατικής, απ’ την άλλη,- βράζει!
 
Τα σπαθιά και πανοπλίες, συνοδεύουν
σε μια αγκάλη κι η θάλασσα αρναίει,
Το ταξίδι ακολούθως και η χοηφόρος --
προς το ξημέρωμα, τ’ αφανέρωτα βουνά.
Ώσπου άνοιξαν τα ματάκια του Αχιλλέα:
Κοίτα είπε: γλυκοχαράζει!
Ο Αχιλλέας, των παιδικών χρόνων!
Ο Αχιλλέας με την άβατη ματιά!
και την εύμορφη ψυχή των χαρισμάτων του!
 
Kostis nil - Το ταξίδι του Αχιλλέα - Οκτώμβριος 2020