Όπερα

 

Ο κόμπος στο μαντίλι σαν ένα παραμύθι
Λύνεται σαν το παίρνει το πλατύ ποτάμι.
Μια ζωγραφιά επινοήθηκε, πάλλει το φως!
Άπαξ η αλληγορική ερμηνεία του κόσμου.
Το κείμενο με τις τέσσερις συμπτώσεις
Τον θάνατο του κόσμου απ’ ένα υπέροχο υπαινιγμό!
 
Θα ήθελα να παραθέσω την περιπλάνηση μου,
την ευτυχία να έχεις το τόνο της φωνής,
Η ευτυχία αυτό που έχεις, κοίλο κρύσταλλο,
σκισμένες σελίδες ενός άσημου συγγραφέα --
σκιές απ’ τα δάχτυλά που ο θάνατος παρευρίσκεται.
 
Στην ορατή όψη τα δάχτυλα παίζει!
Τα δαχτυλίδια!
Το πλάσμα στα παραχαραγμένα χαρτονομίσματα!
Πάλλει το φως, πάλλει το σκοτάδι, άνεμος πτυχώνει!
τα πανιά σκισμένα και τα κομμάτια των μύθων στα παλιά καρνάγια.
Δεν εξέλειπαν οι γλώσσες αφ’ ότου: 
των ανέμων, των κυμάτων και των ονείρων!
Το βιβλίο αυτό επινοήθηκε, για ότι συμβεί στο μέλλον --
ανοιχτό σαν τάφος και δάκρυα έξω απ’ το λιμάνι!
 
Kostis nil – Όπερα – Οκτώβριος 2020