Οι ψίθυροι των γλωσσών

 

Οι ψίθυροι των γλωσσών επιπλέουν, σάμπως σε λίμνη
ηχοβολίδες ταξιδεύουν στο ξηραφένιο ξημέρωμα!  
Μια βάρκα χτυπάει ανάποδα το κουπί της, μες στο νερό --      
Τα λεξικά της μουσικής, τρέμοντας στην ολόγυμνη φιλύρα,        
Άλλες κροτάξεις στα ριζά των βουνών, κατακρημνίζονται!
 
Όλες οι κατακτήσεις της γλώσσας, στο κελάηδημα τους!
Πριν της αγάπης, συστήσουν τον επίσημο έρωτα --        
και πάνω από αόρατα τέλια, σαν πέλαγος ξιφουλκήσουν!            
Στο λαρύγγι έφερε το κελάρυσμα ένα πουλί, που μόλις       
:- με τα γυρίσματα της φωνής έντυσε τις ηλιόχρωμες μέρες,
Μόλις σε κάποιο κλαδί, έδεσε ο άφθαστος καρπός του!
 
Πήρε χρόνο και χάδι το κελάηδημα των γλωσσών --
Με γλώσσες βουρκωμένες που πότισαν την άνυδρη γη!
Με γλώσσες εν πολλοίς φοβισμένες για κάθε πνιγμό!
Με γλώσσα μοναδική, που καυχιέται τον παράφορο έρωτά της!
Με γλώσσα μοναδική, που καταριέται τον επίσημο θάνατό της! 

Μου μίλησες μια, και μοναδική φορά,-  μέσα απ’ το αίνιγμά σου!
Απ’ μέσα μου απόφρασσα τη σπουδή του έντρομου σκλάβου!
 
Kostis nil – Οι ψίθυροι των γλωσσών – Νοέμβριος 2020