Τούτα τα χέρια και σώμα
Κόκκοι αδέξιοι,
Συστρέφοντας εξάμετρα!
Φυσάνε απ' μέσα της φωτιάς γυαλί.
Απ' μέσα του ροδιού αναπηδάει
Απ' μέσα αίμα ρέει,
Ξίφος ασημοκαρφωμένο!
Μ' αφύλαχτη, την ονειροπόλα αγκαλιά μου.
κόκκοι, Kostis nil - Μάιος 2022
Τούτα τα χέρια και σώμα
Κόκκοι αδέξιοι,
Συστρέφοντας εξάμετρα!
Φυσάνε απ' μέσα της φωτιάς γυαλί.
Απ' μέσα του ροδιού αναπηδάει
Απ' μέσα αίμα ρέει,
Ξίφος ασημοκαρφωμένο!
Μ' αφύλαχτη, την ονειροπόλα αγκαλιά μου.
κόκκοι, Kostis nil - Μάιος 2022
Τις επόμενες μέρες, μόνη, ολομόναχη
Τοπίο με λευκή ομίχλη,
Ολοστρόγγυλη κοιλιά!
Το υπέροχο φεγγάρι φώτιζε τον κήπο.
Περπατούσε σαν μέσα σε κοιλάδα
Κολυμπούσε δίχως φτερά,
Φλόγισαν τα μάτια!
Νάνι νάνι το μωρό μου, νάνι το χρυσό μου.
νάνι, Kostis nil - Μάιος 2022
Μια δυο καταιγίδες κένταγε η φωνή
Έτρεχαν απ' μέσα,
Γιατί καρδιά μου!
Το τραγούδι σου να είναι πάντα μελαγχολικό.
Είμαι κάπου μακριά αποκρίθηκε η φωνή
Τα χέρια μου μικρά,
Χάνονται στη νύχτα!
Κυνηγιέμαι ως πέρα, στην ώρα μου λιγοστεύω.
θλίψη, kostis nil - Μάιος 2022
Στο φτερό φύτρωσαν δυο μάτια
Δυο χέρια, δυο πόδια,
Κι ένα στόμα!
Τα δυο χείλη γαλάζια, απεριόριστα φιλιά.
Τα φτερά κάποια μέρα σήκωσαν το σώμα
ψηλά και λαμπερά,
Ίκαρος!
Μες τα εξάμετρα, δέος, τα φονικά φιλιά..
Ίκαρος, Kostis nil - Μάιος 2022
Σε ένα κλαδί η μελωδική ωραιότητα
Ώσπου ένα χάσμα,
Ρέστα!
Ομοιάζει με κορμί που θροΐζει, όμοια η ψυχή.
Αφηρημένοι τύποι με ψηφία ορατά
Συχνά θυελλώδεις άνεμοι,
Ρέστα!
Το σώμα σαν ένα νεκρό ρόδο ανυπέρβλητο.
ρέστα, Kostis nil - Μάιος 2022
Μια αντήχηση από πλάνη, μια διαμάχη
Ανυπόφορη στριγκλιά,
Μια πεταλούδα!
Αυτόδηλα κρεμάστηκε το πέταγμά της.
Ήχος τρομπόνι συνόδευε τα χρώματα
Μετέωροι τεχνίτες γύρω,
Έκλαυσε έως αργά!
Στο φέγγος αναποδογύρισαν τα φτερά της.
πεταλούδα, Kostis nil - Μάιος 2022
Τα φώτα απείχαν, ισχνοί πίδακες
Άμετρο ψυχρό αεράκι
Μη δεν σ' είδα!
Τυλιγμένος με μελάνια, σύνθεση καπνού.
Μη δεν πήγα σ' άλλη πόλη, δεν γύρισα
Χαρτόκουτες κυοφορούν,
Άθλιο φεγγάρι!
Μεταβάλει τα σπέρματα της φόρμας, το Θείο.
σόχο, kostis nil - Mάιος 2022
Εκείνο το άλλο φώτιζε επιπλέον
Το πιο ασήμαντο,
Μες στο ξημέρωμα!
Μια απίστευτη γοητεία επέμενε στο χρόνο.
Μαγευτικοί ελιγμοί απέφευγαν τις ρωγμές
Πρόσωπο λουλούδι ή όνειρο;
Γλυπτό!
Το φως επιπλέον της ατελείωτης ευδαιμονίας.
γλυπτό, Kostis nil - Μάιος 2022
Κρύσταλλοι με τη μελωδική φωνή τους
Στο πέρασμα η τομή,
Χρυσοποίκιλτο χτένι!
Από εκεί η αόρατη κλωστή, ο ακροβάτης.
Κυλάς μελωδία μες στο κλειστό κέλυφος
Με δισ κάβους,
Ενάντια στη μέρα!
Με το στοιχειό πιασμένο στο δίχτυ της φαντασίας.
κάβος, Kostis nil - Μάιος 2022
Μουντό φως, κοντά, πάνω στο δρόμο
Στο υγρό απ' λάμπες,
Δόντια κροτάλιζαν!
Χωρίς μια ζώσα φωνή να ρέει· κρότος.
Ένα ορατό στρώμα σκόνης σε αχρηστία
Σταθερός βημάτων,
Σε κάθε περίσταση!
Η παλάμη ζωγράφιζε τη λάμψη του αίματος.
φόνος, kostis nil - Μάιος 2022
Για μια στιγμή απ' μάτια φώταγε
Ευτύχησαν σαν τα κρουστά,
Ήχοι στο παραθύρι!
Μα πιο εσένα της Μυρτιάς σφράγισε το φιλί.
Απ' όσα χείλη ένοχα στην περιπλάνηση
Οι λέξεις απ' άκρη λείες,
Βότσαλα στ' ακρογιάλι!
Σεισμός σα ρόδιζε η ακτή, τίναζε το σανδάλι.
σανδάλι, kostis nil - Μάιος 2022
* στον ποιητή, Σπύρο Θεριανό!
Υπέθεσαν όλοι για το φίλο τους...
Δεν είχε ποτέ εμφανιστεί
Ντυμένος επίσημα!
Σ' ένα γάμο, σε μια βάπτιση, μια κηδεία.
Πέρασε τη νυχτερινή βάρδια
Βρωμερά μούσκλια έλουσαν το ταξί
Αόρατη χωρίστρα!
Ντυμένος επίσημα, ντυμένος επίσημα.
ντυμένος επίσημα, kostis nil - Μάιος 2022
Ο χρόνος κυλάει απ' το παρελθόν
Κανείς δεν είδε μιας αυγής,
Βυσσινί φόρεμα!
Το άνθος, όσο ψηλά στον πορτοκαλεώνα.
Άνθη από κάμπο να είναι θεές
Πολύ ύστερα,
Ότι υπονοεί η λέξη… Κόσμημα!
Το ποθητό, νερά κάτω απ' την κοιλάδα.
φόρεμα, kostis nil - Μάιος 2022
Ο παγωμένος κόρφος - χαμόσπιτα
Το ποτάμι κάθε λεπτό χαϊδεύει
Αδύναμη σάρκα!
Στην αντιλαλιά απλώνεται το ξημέρωμα.
Ούτε ένα δέντρο δεν ανοίγει το στόμα
Η γη φεύγει μακριά,
Άφησε το πέπλο!
Αυτή την ώρα ολόφωτος τσίγκος, αγιόκλημα.
στόμα, kostis nil - Μάιος 2022
Ως αμνιακή αθωότης
Τα σώματα εξυφαίναν πάνω στην άμμο
Ατελείωτη ευδαιμονία!
Μια σχέση αναπόφευκτη στον ίδιο διάλογο.
Ποτέ δεν ήταν άλλωστε ατημέλητα
Έμοιαζαν με επιγράμματα,
Κοίταζαν τον ήλιο!
Ο παραμικρός ψίθυρος πότιζε τα χαλίκια.
άμμος, kostis nil - Μάιος 2022
Κι άρχισε να τρέχει, περιέργως πώς
Δεν υπήρχαν ούτε ένα ζευγάρι μάτια
Ήταν
πια γαλήνη
Αδημονούσε σαν ένα μικρό παιδί.
Αλλά η στιγμή πλησίαζε απειλητικά
Σχεδόν κάτω απ' ουρανό,
Από
κάρβουνο ή μελάνη!
Μαύρη μελάνη και μια νεκρή πεταλούδα.
πίνακας, Kostis nil - Μάιος 2022
Και η μάνα απ' δυο ρουμπίνια
Τα φανταχτερά της μάτια,
Πιο το ποτάμι
Σαν δυο φτερούγες αργά!
Χλωμά από πάνω της.
Σχεδίες με ανεμόπτερα στο πέπλο
Πήρε το κύμα
Ανάστατα, σιμά, τραγουδούν
Αιθέρια, μου τη χιλιοχαιρετούν.
Μάνα, Kostis nil - Μάιος 2022
Έμοιαζε με σάλπιγγα που ηχούσε
Σαν άλλος δρόμος,
Κρύσταλλο θαμπό!
Θύελλα γίνηκαν τα πληγωμένα χείλη.
Έσβηνε η νύχτα μέσα της, τις χάρες
Μες στην ανεμοζάλη,
Πλήγωνε αέρας!
Σκόρπαγε... μάτσο, τα τριαντάφυλλα.
Θύελλα, Kostis nil - Μάιος 2022
Ένα πέταγμα μια βουτιά με δέος
Εύμορφοι στεναγμοί,
Όνειρο της αφθονίας!
Μερόνυχτα απ’ παράφραση ενός φιλιού.
Το χρώμα μιας υπέροχης φωνής καλεί
Αυτοσχέδια πετάγματα,
Αμέριμνα παίζουν!
Η πλησμονή της άνοιξης με σώμα γυμνό.
Όνειρο, Kostis nil - Μάιος 2022
Το φως πια, γύρω, φεγγρίζει Μελάνθη
Πάνω στα χείλη, τη σιγαλή βροχή
Ανύφαντο απλώνει!
Στην περαντζάδα, στην άκρη της συστάδας.
Ωσότου, του φεγγαριού απ' κάτω - χάη
ΑΧ, γλυκό σαν το γλυκόπιοτο να ρέει
Σαν μια νεφέλη!
Μόνη στο ξέσπασμα, κρυφά στις ερημίες.
Μελάνθη, Kostis nil - Aπρ. 2022
Σημαίες,
Ζυγώνουν την πλατεία.
Των κολασμένων πρόσωπα
Σκαφιδωμένα.
Και τείχος στέκει
Συνθήματα αναστοιχειώνουν,
Φιγούρες!
Βλέμματα, σεπτά, αβυσσαλέα.
Σε τάγκο,
Τάγκο παραδομένο,
Χορεύουν κοράκια!
Κι έπειτα του ανεσπέρου,
του άδειου τραπεζιού
μια θλίψη.
Κι ασημοστολισμένη γιορτή,
Επίσημο δόρυ!
Απεργία καρτερεί
Κι ανέμους σκορπίζει.
Στην κόμη της πόλης
Υψωμένες γροθιές!
Εκούσια η οργή!
Πάλλει και πάλλει η ψυχή
Χαλικώνει.
Και εις αύριο απεργία
Των εργατών απεργία,
Νενικήκαμεν!
Νενικήμαμεν τους βαρβάρους...
Απεργία, Kostis nil - 2022