Προβλήτα 2, Γερανός αριθμός 10

*αφιερωμένο στο Δημήτρη Δαγκλή!
Νεκρό εργάτη,
στις εγκαταστάσεις τις COSCO
στο λιμάνι του Πειραιά.
 
Τα κύματα μιας άγριας ψυχής έδιναν λάμψη
Σφενδόνη που τεντώνει ανάγλυφα το βιός,
Σε 'κείνο το λιμάνι· πας, κι έρχεται ο εαυτό σου
Κοιτώντας με, σημάδι φευγαλέο, απ' τα βάθη.
 
Θεόρατο, το βλέπω πλοίο Κίνας, να 'ρχεται
τόσο αργά, στα σκοτεινά, μες στην ομίχλη σέρνει,
Μάτι με άγνωρη μορφή χτυπά τα τύμπανά του
σαν πλέει, σαν να 'ναι γερανού, θεόρατη γαμψά.
 
Σαν η προβλήτα αδιάφορη πουλιών, σαν φτάνει
μες στην αχλή εργάτες ρουφηγμένοι περπατάνε,
Βαριά τα βήματα, γουργούρισμα από κοντέινερς
μιας εποχής και μια φθαρμένη ελπίδα, σφίγγει.
 
Και με σταμνιά η θάλασσα το πρωινό της, λούζει
Αποσταγμένα κολυμπούν του λιμανιού της φώτα,
Δεν συμπονάνε, τ' ασάλευτο, της φλύσχης δάκρυ
Που σαν χρυσός μαραίνει και στα πελάη επνίγει. 
 
Κι είναι νεκρός -η παγωμένη του καρδιά- σαν ρόδο
δεν έχει πια κάπου να γείρει, πουλιά δεν τον υμνούν,
Μια λεν', τον πάνε ουρανό, μια πνίγονται στο κύμα,
μα πάλι σα βροχή, αδιάκοπα, εκείνο το λιμάνι βράζει.
 
Kostis nil - Προβλήτα 2, Γερανός Αριθμός 10 - Δεκέμβριος 2021