Δεν θα σβήσει ένα κύμα χτυπώντας στην ακτή
Ωσάν τ’ άστρο της αυγής - πεφταστέρι
Παρά μονάχα σαν πλήρωση απ’ τα πράγματα
Σάμπως οι γλώσσες των εικόνων το μαγεύουν.
Ξάγρυπνος απ’ αστέρια, θάλασσα, ασημόφεγγο
Μπορεί ωστόσο εκείνη η φωνή της μέθης
Η ωκεάνια άβυσσος των αντιλάλων μέσα μου
Σαν βλέμμα βαθύ, ανείπωτα διαλύουν το εγώ μου.
Έτσι μπλεγμένος - νήματα βαθύτερης προσδοκίας
Έχω αρκετό χρόνο μπροστά να μεγαλώσω
Σαν μια εντολή που είναι αλήθεια ασύμφορη
Πολύ γοργά, ως δίγλωσση πείνα να ερμηνεύει.
Α, απ’ την απελπισία, απ' ο,τι η συμφορά μου
Πιάνομαι από μια φτερούγα ωκεάνια
Τίποτα δεν απομένει παρά εκείνη η γαλήνη
Άβαρο κορμί μιας τελευταίας πνοής στο πέλαγος.
άβυσσος, kostis nil – Ιανουάριος 2023
Πίνακας Στέφανου Χανδέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου