Και μεγάλη κι άλλοτε μακρινή πατρίδα
Με αυτούς τους παλμούς εφτεράκισε
Πέρα απ’ τα σύνορα και μια αγκάλη
Απάνω απ’ μια φτελιά και το σούρουπο
Με φωνή από μέσα, φωνή από κύμα.
Γεννήθηκαν ψίθυροι - συνόδευαν
Ωστόσο κράτησε την άκρη του νήματος
Μια διάφανη στιγμή απ’ το τοπίο
Αυτό που μόνο κλαδιά ενός δέντρου
Έσκυβαν παράφορα στην άκαρπη γη.
Κιόλας είχε αρχίσει να μετράει ο χρόνος
Το ατενές τον εκοίταζε λυπημένο
Τα κουπιά είχε πιάσει, γερά - σελάγιζε
Κινούσαν σφιχτά τα δικά του χείλη
Και τα δικά μας χείλη, μιας θάλασσας.
ναυαγός, kostis nil – Ιούλιος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου