ΣΙΓΗ

 

Η οδύνη και τα μάτια της ψυχής

Τα φύλλα του ουρανού με κρότο 

Από πού ήρθε η κραυγή;

Σεπτά η χρυσαλίδα;

Το φάλτσο μιας σφαίρας;

Κι όταν ακόμα η μακρινή ηλιαχτίδα

Παγωμένο σώμα

Φώτιζε από εκεί μέχρι εδώ

Μύριζε το σώμα αίμα και το αίμα… 

Ώσπου τούτο το τραγούδι

               Μάνα χαροκαμένη

Και το τραγούδι ανέβαινε το Γολγοθά.

Γύρω και κάτω γκρεμισμένα σπίτια

Γύρω-γύρω ένας κήπος ολάνθιστος

Των παιδιών κάλη

Των παιδιών άνθη του κεντητή

Πιο πέρα ένας άγγελος-άγγελος 

Μια σφαίρα φαρμακερή

                         Σιγή

Γυμνή του κόσμου καρδιά 

Του ανέμου ανάσα

Τυλιγμένη σε λευκό νεκροσέντονο.

σιγή,kostisnil/Μάρτιος 2024