ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Είναι  μέρες που ο καιρός σημαδεύει

μέρες πονηρές

Ελαφρά στον ίσκιο των ανθρώπων

περπατούν

Είναι μέρες

που ο καπνός παγώνει σαν ζωγραφιά

Γέλιο να μη στέκεται στα πόδια του

Είναι γεγονός μέσα στο σπίτι μας τη τύχη

δε λογαριάσαμε

και στους δρόμους, γύρω απ’ τη πλατεία Βάθη

κουρελάνθρωποι, και παραδείσιες πουτάνες

πρόσωπα φριχτά, αντεριαστά.

Μα πιο πέρα

μόνο κορίτσια με πολλά φώτα

σε γιγάντιες αφίσες.

Γεια σου μωρή που διαφημίζεις

τα μάλμπορο στα χιόνια.

        

Είμαι κι εγώ παραπέρα

άτυπος σύμβουλος Υπουργού.

Όχι, όχι είμαι νέος

σε γκρουπάκι πωλήσεων

εταιρείας κατσαρολικών.

Όχι, όχι είμαι τυπάκι

σε τσιπάκι xploren,

εμφανίζομαι ως κομπάρσος

στα δέκατα της νέας διαφήμισης

πάλι σπαγγέτι.

Είναι κι οι μέρες άστεγες,

οι σφαίρες καλά φυλαγμένες

φυλαχτό της μάνας.

Έ μάνα πατρίδα, ποτέ μου δε σε ξέχασα

φιλώ το φυλαχτώ σου και προχωρώ

μες στα σκατά απροστάτευτος.

Είμαι ανθρωπόμορφο τέρας, χτικιό

με φλόγες που βγαίνουν από στόμα, μύτη

ζωντανεύω κροταφικά νέφη

φωτογραφίες ενός εαυτού

που δε ξεχνάει το φάντασμα του.

Είμαι πικρό δηλητήριο

σκέτη αντιγραφή

στέκομαι μπρος σε περίλυπο καθρέπτη

χτενίζω τα μαλλιά μου,

λουλούδι ψεύτικο και κόλαση του Δάντη.

Είμαι εγώ και κρατώ

μια πιρούνα που βγάζει μάτια,

ένα μαχαίρι που κόβει αυτιά

είμαι βέλος ζωής, βέλος θανάτου

Βόρβορος

και χαπ χοπ

της καρδιάς και του νου

και χαπ

προετοιμάζομαι

με ελαφρά πηδηματάκια

για την τύχη των υποκρίσεων.


kostis nil - Σημαδεμένος κύκλος - Δεκέμβρης 2008