ΟΙΣΟΦΑΓΟΣ

Το βλέμμα με τους μαγνήτες στον οισοφάγο

Το δάχτυλο με ψυχρό μάτι στην σκανδάλη.

Χειμώνας κι αυτός, μπρος στη δημοσιά της πόλης.

Πόλις μου κι αυτή,

Μικρή και διάσημη από βόμβες!

Πλήττονται τα κλειστά μάτια της Μάνας

Όλα τα γυαλικά, ένα ποτήρι με καθαρό νερό,

Τα τζάμια μπροστά απ' το μικρό πάρκο,

Η αίσθηση για τις μαργαρίτες του κήπου.

Μιας και η άνοιξη γυρισμένη την πλάτη της

Οι πολιτείες του κατασκότεινου δάσους,

Ω Ευρώπη!

Τοίχος έγινες και αγοραίος άνθρωπος,

Κρύβεσαι μες στα δημόσια ουρητήριά σου!

kostis nil - Οισοφάγος - Φεβρουάριος 2022

Σώμα μου

 

Σώμα μου, είπες, από μίσχο κρέμομαι
κατά πως, ξετυλίγομαι στις αέρινες βολές.
Βελούδινη υφή πάνω και κάτω σε ντύνω σώμα μου.
Στόματα με τραγούδι ποτισμένα,
Στόματα με φιλιά κάτω απ' το σκιερό φύλλο το πράσινο,
 
Φως με χυμούς σώμα μου!
Ερωτικό τραγούδι, τρυγητό, απ' πουλιά των βράχων
Σημαδεμένο με νεκρά τριαντάφυλλα
Καρδιοχτύπι εμού από έρωτα, με λυγμούς σώμα.
 
Εγώ να δεις, σώμα μου, από έρωτα θα πάω
Καθώς κάθε άνοιξη μίσχοι ξεφυτρώνουν,
Μια δροσοσταλίδα συνδράμει
Σιγοτραγουδά στο σώμα μου, τον έρωτά της.
 
Και όταν κάθιδρα μέσα από λάμες και καθρέπτες,
Θα καθεύω, σφαχτάρι κρεμασμένο,
Θα είμαι σώμα μου, σύννεφο στον μακρινό ορίζοντα,
Θα είμαι φωτιά που καίει το σώμα της
Κύμα αφρίζων παίζοντας τα χάλκινά του,
Αυλή μιας θαλάσσιας αύρας που καταπραΰνει,
Σώμα θα είσαι, σώμα μου ως μίσχος που σεμνά καρδιοχτυπά.
 
Kostis nil - Σώμα μου - Φεβρουάριος 2022

Κυκλάμινα

Τα μάτια ανύποπτα, Ω, βαρύ το καταχείμωνο
Στο τζάμι υδροβιώνουν στάλες που έπειτα
ρου, με εικονογραφήσεις κατηφορίζουν,
απομακρύνονται σέρνοντας τα μακριά παλτά τους.
 
Τα νέφη σκέπασαν τις διαφάνειες του δρόμου
Εδώ στου σκοτεινού δάσους τη βοή,
Ακίνητο χέρι, αλύγιστο, σέρνεις την ματιά σου
Δειλά πυκνές βελόνες των πεύκων, αναμερίζεις.
 
Ώσπου η μέρα αργά - κυλά το απόγευμά της,
παιδιά είμαστε σε κείνη τη φωτογράφηση
χοροπηδάμε και κάπου κάπου ξεγλιστράμε
φρουπ, ψηλά, στις λεπτές φιλιώσεις των χαρουπιών.
 
Και άνεμος έσπρωχνε το ακατάληπτο χρώμα του
Σπόρος έτρεφε τη γη από μια αγρύπνια,
Και πλάι πολύχρωμα κυκλάμινα - πολύχρωμα
Μόνα τους απ' τα κάθετα φτερά ποτιζόντουσαν.
 
Kostis nil - Κυκλάμινα - Φεβρουάριος 2022
 

ΨΙΘΥΡΟΙ

 

Τι παράξενο μες στο ξημέρωμα, σιμά μου

Είσαι ρόδο σιωπηλό,

Από δύο κόχες να ανατέλλει η αυγή

Από ένα κελάηδημα πάνω στη ροδιά,

Με χειμαρρώδεις ψιθύρους,

Όλοι μας σαν του κάβου την μπλε ουλή,

 

Απ' την άλλη. Αχ, Εσύ το πιο κορίτσι

Γυναίκα πια με όλα τα πλουμιά, Άδοντας

Κι εγώ για λίγο, πλησίασα με ακάλυπτο πρόσωπο

Φιλί μου ρούφαγε,

Πιότερο και απ' νανούρισμα,

Έπινε το κίτρινο σώμα μου

Ένα κλωνάρι αποσπάει, λευκό σου στήθος

Άλλωστε του αιθέρος είναι ο έρωτας και ουρλιάζει.

Kostis nil - Ψίθυροι - Φεβρουάριος 2022

 

 

 

Η συνομιλία

 

Η συνομιλία με ψιθύρους αργά στην αυλή μας
είναι τα λουλούδια με τον ήλιο να δύουν.
πουλιά με την φαγωμένη μύτη γύρω σαν πετάνε
σπουργίτια αινιγματικά στο παιδικό παραθύρι.
 
Πρόσωπα του χιονιού έπειτα στροβιλίζονται
αθώα γέρνουν τα μάτια κι αργολιώνουν
κήπος με την αυλή της μοναχικής αναζήτησης
μέσα τους ανέμοι κι άκρουφτοι ήλιοι.
 
Το τέλος του επιβλητικού ταξιδιού γαληνεύει
Οι τοίχοι σκεπασμένοι με άσπρο σεντόνι
Σώματα μες το φάσκιωμα, γερμένα στα μπαούλα
Νανούρισμα κάτω απ' τον ίσκιο των δέντρων.
 
Βροχή είναι το σούρουπο πάνω στ' άδειο τραπέζι
μια εκτυφλωτική λάμψη προσάναμμα ανάφτει
στους τοίχους τα αγριοπερίστερα καρφιτσωμένα
στεφανωμένα με χώμα τα θαυματουργά τους μάτια
 
Καρπός σιτάρι, απ' τα χείλη στο στόμα των πουλιών
Φύλλα της δάφνης υποδηλώνουν τις απουσίες,
Τα πρόσωπά μας θεοσβήνουν στον ύπνο τους
Αυτή η λύρα, κρυφακούει, ρέει μέσα απ' τα στήθη.
 
Kostis nil - Η συνομιλία - Φεβρουάριος 2022