ΨΙΘΥΡΟΙ

 

Τι παράξενο μες στο ξημέρωμα, σιμά μου

Είσαι ρόδο σιωπηλό,

Από δύο κόχες να ανατέλλει η αυγή

Από ένα κελάηδημα πάνω στη ροδιά,

Με χειμαρρώδεις ψιθύρους,

Όλοι μας σαν του κάβου την μπλε ουλή,

 

Απ' την άλλη. Αχ, Εσύ το πιο κορίτσι

Γυναίκα πια με όλα τα πλουμιά, Άδοντας

Κι εγώ για λίγο, πλησίασα με ακάλυπτο πρόσωπο

Φιλί μου ρούφαγε,

Πιότερο και απ' νανούρισμα,

Έπινε το κίτρινο σώμα μου

Ένα κλωνάρι αποσπάει, λευκό σου στήθος

Άλλωστε του αιθέρος είναι ο έρωτας και ουρλιάζει.

Kostis nil - Ψίθυροι - Φεβρουάριος 2022