Η συνομιλία

 

Η συνομιλία με ψιθύρους αργά στην αυλή μας
είναι τα λουλούδια με τον ήλιο να δύουν.
πουλιά με την φαγωμένη μύτη γύρω σαν πετάνε
σπουργίτια αινιγματικά στο παιδικό παραθύρι.
 
Πρόσωπα του χιονιού έπειτα στροβιλίζονται
αθώα γέρνουν τα μάτια κι αργολιώνουν
κήπος με την αυλή της μοναχικής αναζήτησης
μέσα τους ανέμοι κι άκρουφτοι ήλιοι.
 
Το τέλος του επιβλητικού ταξιδιού γαληνεύει
Οι τοίχοι σκεπασμένοι με άσπρο σεντόνι
Σώματα μες το φάσκιωμα, γερμένα στα μπαούλα
Νανούρισμα κάτω απ' τον ίσκιο των δέντρων.
 
Βροχή είναι το σούρουπο πάνω στ' άδειο τραπέζι
μια εκτυφλωτική λάμψη προσάναμμα ανάφτει
στους τοίχους τα αγριοπερίστερα καρφιτσωμένα
στεφανωμένα με χώμα τα θαυματουργά τους μάτια
 
Καρπός σιτάρι, απ' τα χείλη στο στόμα των πουλιών
Φύλλα της δάφνης υποδηλώνουν τις απουσίες,
Τα πρόσωπά μας θεοσβήνουν στον ύπνο τους
Αυτή η λύρα, κρυφακούει, ρέει μέσα απ' τα στήθη.
 
Kostis nil - Η συνομιλία - Φεβρουάριος 2022