Γλύφουν οι φλόγες τα χείλη μου,
Θέατρο είναι ο ουρανός κι ολόκληρες πόλεις.
Η αγαπημένη μου γάτα μύρισε αίμα,
Αποσιώπησε
το χαμόγελο της.
Ποιό είσαι πρόσωπό μου, πίσω απ' τη φωνή!
Σπίτι και ποτήρι εσύ της οργής.
Το γένος μου σιδηρούν,
Σάβανα, σημαίες σε σύγχυση.
Μάζες, μύγες κι ορθάνοιχτα στόματα.
Κορυφώθηκα με το θάνατό μου!
Πλέον
η νοτισμένη ηχώ,
Διάσπαρτος, γαζωμένος από δισ σφαίρες.
Kostis nil - Νοτισμένη ηχώ
- Μάρτιος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου