ΤΟ ΠΑΡΚΟ

Το μεγάλο και παντοτινό γλυπτό γλιστρά

Εισέρχεται καθημερινά στην παλιά μου θέση

Και μ’ ένα βήμα στο πλάι 

Κάτω απ’ τη σκιά ενός κλαδιού 

Παρακάμπτοντας την κρυστάλλινη οδό.

Όλα τα βήματα περνάνε από κοντά μου

Κόβουν λοξά το δρόμο 

Δημιουργούν ένα αυλάκι στο χώμα

Ή παραμορφώνονται απ’ τον καπνό του τσιγάρου. 

Ταράζονται οι συνομιλίες συναθροίζονται

Και οι ώρες πάνω απ’ τα έγχορδα του πάρκου

Ωραία σώματα ενδόμυχα απομακρύνονται

Κάποιος φύλακας κυνηγάει μια γάτα 

Έρχεται προς το μέρος μου.

το πάρκο, Kostis nil – Μάιος 2023