ΑΠΕΡΓΙΑ

 

Σημαίες απλωμένες, σημαίες στο παραμάζωμά τους,

Ζυγώνουν του πεζοδρομίου νωθρή τη σύναξη

Εξόρυξη σε πλάκες χρυσού, πεζοδρομίου,

Αντήχηση μιας καρδιάς που ελπίζει στα πανιά της.

Των κολασμένων εξόρυξη, πρόσωπα σεπτά σκαφιδωμένα.

Το τείχος στέκει και οι ορατοί στίχοι αναστοιχειώνουν

Ορατά συνθήματα μεσόστρατα αναστοιχειώνουν

Κατασιγασμένες φιγούρες, με μάτια βαθιά, αβυσσαλέα

Παρεπιδημούντες του ήθους, περιφερόμενοι ταραξίες

Διάσπαρτοι στο ροδόλευκο και καταπιεσμένο τους κόσμο.

Αντίκρυ τάγκο σκιερό, τάγκο παράφρωνο, ταγκό παραδομένο,

Κοράκια χαράζουν με μιας, νόμο, μονόγραμμά τους

Κι έπειτα σιγή, του ανέσπερου, του άδειου σπιτιού τάβλα

Η χάρη, ότι μοιραία των νέων βλαστών προσκεφάλη

Τα νούφαρα γοερά, ματαίως, κορφολογούν τον έρωτά τους.

Λουλούδια, μάτσα, πεταμένα πάνω στο ταπί για τον νικητή

Της κυριαρχίας τα σείστρα κουνάνε τα δάχτυλά τους

Πάνω στην αρχαία σκουριά μοστράρουν τα υπάρχοντά τους

Κι ασημοστολισμένη η γιορτή, ως επίσημο δόρυ, νέκταρ,

Απεργία με κρότους, απεργία μ' ανέμους στην κόμη της πόλης.

Και χείλη λαβωμένα, γερές οι γροθιές, βίαια ματώνουν

Πάλλει και πάλλει η ψυχή, εκούσια η οργή χαλικώνει,

Σήμερα, εκούσια η οργή, ζωντανά κοσμεί το κορμί της

Και εις αύριο η επιγραφή, Απεργία, των εργατών η απεργία,

Νενικήκαμεν κύριοι, αρκεί… Νενικήμαμεν τους βαρβάρους.

Kostis nil - Απεργία - Ιούνιος 2021