Ένα πουλί

 

Πήγαινε παντού σαν ένα πουλί, ένα αγόρι
Μια το παράδερνε ο άνεμος μια στις φυλλωσιές
Μέσα από μια μουσική αντίληψη, παράξενη
Με τα δικά του στόματα παραμιλούσε. 
 
Ω! κορίτσι έλεγε, εκείνη η παράξενη μουσική,
Νεραϊδοπαρμένο κορίτσι, πάντα στην κρυψώνα σου.
Κάθε μέρα αγγίζω τα φανταχτερά φόρεμά σου
Κάθε τη μέρα, κάθε μέρα, αθόρυβα, ξεμακραίνεις.
 
Χάσκει ο ουρανός απ' τα ακούσματα της βροχής
Απ' την ουρανοκατέβατη λάμψη της αφήγησης
Το κορίτσι έλιωνε απ' την παράξενη μουσική,
Ενίοτε θλιμμένο, ενίοτε γεμάτο χαρές
Με μοσχοβολημένους ανθούς, ανθοστολιστο.
 
Όμως κανείς δεν άκουγε, κλειστά είχαν παράθυρα
Ώσπου, εκείνο τ' αγόρι από μακριά,
Σαν πουλί έπινε νερό με τα πονεμένα μάτια του. 

Και πέρασαν χρόνια, χρόνια πολλά
ώσπου ένα ξημέρωμα,
Η απήχηση όλων των εκφάνσεων,
Και συμπαντική αναφορά του χαμένου μύθου,
Μια που ειδώλιο ο έρωτας του κοριτσιού.
Κι από τότε το αγόρι, πάντα σαν ένα πουλί
Πάντα πουλί το αγόρι κι έπλεκε το τραγούδι της.
 
Kostis nil - Ένα πουλί - Ιούνιος 2021