Κίτρινες μαργαρίτες

αλογόκριτος είναι ο χρόνος, με το θάνατο του αποθησαυρίζω

το κορμί μου ήταν εκείνο, ήταν σπαθί ενός νέου αγοριού στα δεκαέξι

η θάλασσα κουρσεύει, ανυπάκουη κι αχόρταγη

όπως πάντα το πιο γρήγορο δάκρυ κυλά, απ’ άκρη

με λευκά θα ντυθώ, θαρρώ, γδαρτός 

στο γυμνό της κορμί, ρέει ακόμα άφθονο χρυσάφι

τα πέταλα εκείνα ανεμίζουν, στου Ερμή το κεφάλι

ξέρω, οι χειμώνες έχουν πολύ κρύο σαν δεν μαζέψεις ξύλα

όμως η καρδιά μου είναι ακόμα ζεστή

έτσι κι αλλιώς, μια ζεστή αγκαλιά με τίποτα δεν αλλάζει

του θεϊκού έρωτα, όπως ξέρω έραψαν τα χείλη

και το σκαρί μου στ' αχόρταγα νερά, εκεί γύρω

ξεβγάζουν όλα του έρωτα, ένα σωρό μπιχλιμπίδια

που μέσα στο χρόνο, τα εγώ του σκουριάζουν σαν κίτρινες μαργαρίτες

Kostis nil - κίτρινες μαργαρίτες - Φλεβάρης 2019