παρά ταύτα, παλιά ροκιά σ’ ένα καφέ

*στα παιδιά της πίτσα Παρκ

ζητούνται συστάσεις κάτω απ’ τη βροχή

αν και χλωμό το πρόσωπό μου

ζητούνται συστάσεις κοιτώντας τον καθρέπτη

μια κίνηση του ματιού σου

ζητούνται συστάσεις με στίχους που ομοιάζουν

ως ελάχιστο

ανασυστήνονται οι παρουσίες, οι επίσημες σκιές

face, το πρόσωπό μου

οι φίλοι με περιγελούν, περιλούζονται

επισείουν μια κόλλα λευκή που γράφει τ’ όνομα σου

είπα κάποτε στον εαυτό μου

θα σοβαρευτώ,

θα κυλίσει τ’  όνομα μου, στην κοιλιά του Θεού

θα πιω αθάνατο νερό

θα γίνω διάσημος αστέρας

γύρω μου, ο κόσμος που λάμπει

συνάμα χαρτοπόλεμος, μπόμπες, ορφανή η κάθε λέξη

όμως εργάζομαι σ’ ένα καφέ,

γέροι εκπρόσωποι της αντεπανάστασης, αδημονούν

το πρώτο γερό ρακί καγχάζει, οι γέροι χασκογελούν

συνοψίζομεν: κάποιος διαρκώς ομιλεί

η πρώτη σύσταση του, αναφερόμενος στον Λεοπόρδο β΄

δεν έχω ιδέα, για την παραστατική των γεγονότων

ή για την τσακισμένη σελίδα, στα πέριξ

την επίσημη ιστοσελίδα

τον επίσημο δεσπότη

τον επίσημο εγκληματία

ή την αλεπού τον βασιλέα

ζητούνται συστάσεις για να μη χαθεί

η ολοσέλιδη εφημερίδα μου

το δημόσιο σήμα

που μέσα, κέλυφος μ' άδηλα σύνολα συνωστίζονται 

συστάσεις άπειρες

υστερόγραφα που ταξιδεύουν

εξιστορώ την ευγενή άμυλά μου

τη μέρα δίχως προορισμό, π’ ανήκουστα ενεφανίσθης

άσκεπος σε  δάσος, κάτω απ’ δυνατή βροχή

σχεδιάστηκα, πριν ανακαλυφθούν οι ομπρέλες

νέος, σ’ ασπρόμαυρες φωτογραφίες μέσ' στη λάσπη

σαν άλλοι ήρωες, μοναδικοί

χτυπημένοι απ’ άυλες σφαίρες

των άσημων στίχων

φαγωμένοι απ’ τη μούχλα, τα ποντίκια

θα νιώσουν τον κρύο ιδρώτα να καταρρέει

το ίδιο τους, το κορμί

από θαύμα, κάποιοι θα χάσουν την δύναμη τους

από θαύμα ξανά θα κερδίσουν

θα πουν είμαστε τ' αλεξικέραυνα, είμαστε κεραυνοί 

πλέεις θάλασσα, μέσ' στη δυνατή βροντή

σε δυσοσμίες περιττωμάτων του ζωικού βασιλείου

μετράς τα ορφανά μου βήματα, τα εναπομείναντα

μην αποκαλυφθείς

παρά ταύτα, φορώ το καπέλο μου στραβά

και μια μαχαιριά, βαθιά στα πλευρά με σφάζει

είναι παλιά η ροκιά σ' ένα καφέ, π’ ανοίγει τρύπες στα άντερά μου

Kostis nil – παρά ταύτα, παλιά ροκιά σ’ ένα καφέ – Φλεβάρης, 2019