Αϋπνία των στίχων

η ιστορία που επιστρέφει στο σπίτι της

δανείζεται τα μάτια που ένας πύργος

από μακριά παρατηρεί

εγγύς το μακρινό, τ’ αποτρόπαιο

ο φύλακας της πρώτης πύλης

αφουγκράζεται το κελάηδημα των πουλιών, με κλάμα

τα σύμβολα με την καθολική πίστη ή έστω

η Νίκη της Σαμοθράκης

φτερά διάπλατα, σφαλισμένα στην κορφή του πύργου

χέρια που κόπηκαν

αντικρίζω παντοτινά το τίναγμα του πελάγους

ζαφείρια του υγρού κάμπου

εκείνα τα φτερά που ταξιδεύουν έως στο βυθό

μουρμουρίζοντας

οικουμενική μου βιβλιοθήκη με τα παρθένα δάση

τα μεταμορφωμένα μάτια

τα ηλιόλουστα φτερά

λέξεις για την φεγγερή σελήνη

εν παιχτείς, την εκτός νόμου κεφαλή

κόσμο των φευγαλέων εντυπώσεων

ξαναδιαβάζω ένα απ’ τα κεφάλαια

τις αθάνατες στιγμές των γοήτρων

της αποκοπής των μαρμάρων

το τεράστιο πυραμιδοειδή μυστήριο

που παρεμβάλει την αστραπή

και παραπέμπει στα εκατομμύρια χρόνια των γεννήσεων

καταπώς,

την ανεπανάληπτη διαδοχή της πεζής όψης μου

την αϋπνία που δοκιμάζει σκληρά τους μελαγχολικούς μου στίχους

Kostis nil – Αϋπνία των στίχων – Ιούλιος 2019