ΣΤΟΜΑ

Το στόμα κοιτούσε θλιβερά το θάνατό του

Σάμπως πρασινωπό στόμα μασούσε

Με τρυφερότητα μπροστά σε καθρέπτη

Έγλειφε ανελλιπώς τις ροές της πληγής.

Ντύνεται από μια άρθρωση σώμα μου

Κρυφά μια λέξη χαρμολύπης

Ώσπου σκόρπιοι στίχοι των ερώτων

Ξεπλέκουν κλωστές με μαργαριτάρια.

Απόψε κύμα ενώνεσαι με τη μέθη μου

Η αρπαγή μιας άλλη Ελένης

Στόμα με την παρθένα καρδιά σου

Άγγιγμα σαν το σινιάλο δε λέει να σβήσει.

Οι όψεις, η μυρωδιά των γιασεμιών

Το σύννεφο που ώρα φέρνει τη ρώτα του

Δεν υπάρχει πια χρόνος μεσ' στη βροχή

Παρά αχανής νύχτα που πέφτει σαν φιλί.

στόμα, kostis nil – Φεβρουάριος 2023