Η ύπαρξή μου ασείναι τρυφερή κι ανώδυνη
Παύει να έχει μακρόσυρτο κείμενο
Μόνο μια κραυγή από πάνω έως κάτω
Θέλω να μου επιτραπεί το στόμα σου
Οι στιβάδες με την αμοιβαία συναρμογή
Κεραυνοί όπου τρυπάνε τα δεσμά μου
Τους δεσμούς που αγόγγυστα τρίζουν
Λοξά σαν όλα, αέναο μουρμούρισμα
Και δέσμιος μπρος στο δέος του γήινου ποιητή.
κεραυνοί, kostis nil - Φεβρουάριος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου