ΟΝΕΙΡΟ

Ποιο όνειρο η φωνή ή ποια φωνή τ’ όνειρο

Μια απ’ τις λεύγες μιας πεταλούδας

Ήρθε στο μαξιλάρι και σαν πολύχρωμη

Άλλοτε πολύχρωμη κλωστή

Και μαγικά απλώθηκαν εδώ κι εκεί λεπτά φτερά της.

Στάθηκε ο ύπνος βαθύς στο στρώμα της-μου

Και πριν

Μαζί έτυχε να συζητάμε για τ’ άπειρά μας κάλλη

Και λέγαμε ό,τι λέμε ή τόσα άλλα λέγαμε.

Αεικίνητος μέσα στο φλέγον σύννεφό μου

Λέγαμε ό,τι λέμε ή τόσα κι άλλα τόσα

Μα πιο θερμοπαρακαλώ σε ικετεύω

Καθώς απαλά, αργά, μ’ εκείνα τα φτερά σου

Μεταμορφώνομαι

Και λέω είμαι εγώ ή δεν αναγνωρίζομαι

Κι αν θέλεις εσύ λέγομαι, ας πούμε και σαπρόφυτο.

Όχι-όχι

Μπερδεύονται οι έρωτες των κεραυνών

Δεν είμαι εγώ ή δεν θα ’μαι πάντα ο κεραυνός

Ή σαν του αιγαίου το σγουρό κοχύλι

Όχι μα τίποτα, μα την αλήθεια την πικρή

Δεν θα σ’ αγγίξω όνειρο

Ταξίδι σ’ εκείνο το μαξιλάρι τ’ απαγορεύω

Το μόνο ας λιγουλάκι, άσε να κρατηθώ σ’ ένα παν

Σαν μέσα απ’ κλεψύδρα με άμμο

Σ’ εκείνη τη γαλάζια άμμο των ματιών σου.

Το προτιμώ όνειρο - απ’ όλα τα ονείρατά μου

Σαν όλα τα σκουλαρίκια που φορείς

Εσύ χρυσά, θα ’ναι αργυρά, θα ’ναι το σώμα σου

Όπως και να ’ναι - θα ’σαι τ’ όνειρό μου

Σε βλέπω πάντα σου να περπατάς με τη Σελήνη

Και πάνω και κάτω απ’ την όμορφη Σελήνη σου

Θα είσαι εσύ η ομορφότερη - η ποθεινή - και με φωτίζεις.

όνειρο, kostis nil – Μάρτιος 2023