Μεμιάς θα ξαναγεννηθούν όλοι νέοι με ρώμη
Με στεφανωλούλουδα τα κορίτσια
Κι όλα πλούσια μεσ’ τη γλώσσα της άνοιξης
Σαν από μελωδία ξανά θα γλυκανθεί η ψυχή.
Κι όμως η νύχτα: βαθύ νυστέρι των δακρύων
Το πέρασμα ακαταμάχητων μετάλλων
Μια απελπισία, κάτωχρα άστρα μου
Με το γλυκασμό των αγγέλων ν’ αποσιωπά.
Απ’ όπου φύλλα, στάρι τα νέα σώματά τους
Πουλάκια άπλωσαν την παλάμη στη βροχή
Μια επιφάνεια άτρεπτης ταυτότητας ξεσκίζει
Γυρνάει φάλτσο η γη, ουρλιάζει… Δεν είμαι εγώ.
δεν είμαι εγώ, kostis nil – Μάρτιος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου