Ω! γλώσσα μαντατοφόρα

 

Ω! γλώσσα μαντατοφόρα

Τρυφερά σχεδιάστηκε σε πολύκαρπο δεντρί, κόσμημα
Μέσα στο κουκούλι μιας σάρκας, τ' άφεγγο!
Εκεί στο η-λιόφυτο, Τσίδος, αφρόλαδο η σάρκα,
Πιο πέρα πετραμύγδαλα μιας ανθισμένης μυγδαλιάς,
Βλαστοί που σαν πρόγονοι γεννιούνται!
Φτερούγες ίπτανται στο ουράνιο φέγγος,
Ασύλητα ζωύφια, καντηνέλες του αέρα μετοικίζουν.
 
Στον ουράνιο θόλο η μουσική μου,
περιμένοντας ξανά το νέο χάραμα,
Οι ψυχές των προγόνων με τη γη να προσκαλεί,
Σαν λέξεις που κόντεψαν το φιλί!
Σώματα που πάνω σε βάρκες αιώνια κωπηλατούν!
Κι απέραντες φράσεις στο κύμα, ν' αδικούνται! 
 
Κράτησε αμάραντε τώρα εσύ τα στήθη! 
Την καρδιά μου!
Κράτησέ το άνθος το ευωδιαστό,
Κράτησέ με ψηλά, στην ηχώ των αόρατων πουλιών!
Στη γη την πονεμένη, της επαίσχυντης σάρκας μου!
Στη γλώσσα των ρόδων για τούτο το υπέροχο λίκνισμα!

Ώσπου ώσπου, ένας νέος κύκνος!
Πάνω απ' τους λόφους των εκατομμυρίων προγόνων,
Με το προσευχητάρι των στίχων!
Με τις οπτασίες, και τα σαρκώδη χείλη του έρωτα!

Ω! γλώσσα του κόσμου μαντατοφόρα!
Στο μουσικό στερέωμα των ύμνων, η ζωή μου!
 

Kostis nil - Ω! γλώσσα μαντατοφόρα - Φεβρουάριος 2021
.