ΤΟ ΣΚΟΥΡΟ ΜΠΛΕ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ, ΤΟ ΠΟΡΦΥΡΟ

 

Ευάλωτες σελίδες, με δώρα να υποφέρουν,
Έξω απ' το παραθύρι, στις γωνίες,             
Το σκούρο μπλε, το μαύρο, το πορφυρό     
Όλα είμαι εγώ!
Οι αγκαθεροί καρποί των ρόδων, είμαι εγώ!
Του παντοδύναμου πόθου, είμαι μόνο εγώ!
 
Αχ πόσο εύλογα, κυλιούνται όλα στο φως,
Αιώνων τα βάθη, κύκλοι περιστρέφουν,
Τα μαλλιά σου όσο ποτέ λαμπυρίζουν!
Παιγνίδια και χοροί, βάλς, Λουλούδια,
Όλα δεμένα ολόσφιχτα γύρω απ' το κορμί σου!
 
Και μακριά της πόλης, τυφλά τα φώτα,
Μειώνεται η απόσταση του φωτός    
Και με δάφνες του Απόλλωνα ντυμένος!
Τα  μυρτόκλαρα Αφροδίτη, αισίως προσμένω,
Απάλαφρες φωτιές, τις πιο μυστικές,
 
Κι ακόμα των χυμών, της καρδιάς μου
εκ των υστέρων μπακίρια, καμπάνες!
Απαλά ένα αεράκι γαλαζόφωτο σαν περπάτησε      
Και μαζί εύλογα ενάργειας τα ονείρατά μου,
Λουλούδι τ' αγέρα, το διάφωνο· ολόδικό μου, Εσύ!
 
Kostis nil - Το σκούρο μπλε, το μαύρο, το πορφυρό - Φεβρουάριος 2021