ΘΑΛΑΣΣΑ ΟΛΟΦΛΟΓΙΝΗ

 

Τρείς ολοφλόγινες χορδές, τρεις γλώσσες                           
Ξεγέλασαν τα κύματα της θάλασσας,
Ξεγέλασαν της καρδιάς μου τον πόθο
Κι ωστόσο αυτός ο άγγελος του βασιλείου,
Από κάμπο σε κάμπο, βασιλεύει.                  
 
Περιποιεί, το εσώτερο των πλασμάτων,
Τα κύματα που κι αυτά, έρμα, ξωμένουν
Με αναπόφευκτη την παντοτινή μοναξιά μου,
Απ' τ' ανάλαφρα, φωνές των γλάρων,
Των ύστερων βουτιών, ράμφη τους σκιάζουν.
 
Στο θόλο απλώθηκαν, λευκά τα φτερά τους
Πάνω απ' χωράφια, που έμοιαζαν θρόνοι,
Για εκείνη την στιγμή, την ταπεινή
Λύγισαν δέντρα, κι οι κτύποι της καρδιάς μου.
 
Μια συνάντηση φεγγαρόξερη μόνο κυριαρχούσε.
Κράταγε μακριά τα ονείρατά μου, 
Μια πομπή βουβή που συνοδεύει τις στιγμές
Τις οριζόντιες γραμμές, απ' το φως στο σκοτάδι.
 
Μόνο η γλυκιά θύμηση, της αγαπημένη!
Σαν ο αγέρας έπλεκε τα μαλλιά της,
Πλάσμα τ' ονείρου, φωνογράφοι την στόλιζαν
Με εύληπτους στίχους, ενέπλεκαν τ' όνομα της,    

Του φεγγαριού νόμισμα το φόρεμα της,
Η ευχέρεια των βαμμένων χειλιών,
Απαγγέλουν μια θάλασσα ολοφλόγινη!
Έντυσαν τ' ανάβροχο πρωινό, τη φωτιά στον ερχομό της.
 
Kostis nil - Θάλασσα ολοφλόγινη - Φεβρουάριος 2021