Πληγωμένη σιωπή

 

Τα σύννεφα την κάθε μέρα πληγώνουν
Θερμά παρακαλούν τη νέα ηχώ,
Μάρτυρές μου, τα λιγοστά τα δέντρα,
Μιας πόλης, που σαν βόστρυχοι ξεφύτρωσαν.
 
Κι όμως δεν ήπιαν άλλο νερό τα πουλιά,
Δεν ήπιαν τα δέντρα!
Οι σόλες των παπουτσιών χάσκουν,
Και εσύ αγαπημένη, ιερή πόρνη!
Ένα αόρατο πουλί κάθισε στα φτερά σου,
Τη χλεύη έζησαν τα φτερά σου.
 
Με λυγμούς το κορμί, έχυσε τα δάκρυα του,
Το φόρεμα ξεσκισμένο στους δρόμους
Από ντροπή ντύθηκες ξεντύθηκες!
Δαιμονισμένα φαντάσματα χόρευαν ολούθε,
Κι ο έρωτας με την πληγωμένη σιωπή, 
Τα όνειρα τα λαμπερά, ποτέ του δεν αντάμειψε.
 
Kostis nil - Πληγωμένη σιωπή - Φεβρουάριος 2021