Χάριν των καραβιών

 

Σ' ένα δρόμο, σπίτια αντίκρυ, τα παράθυρά τους
Άβαφα ξέφτια, πλαίσια, ενός μανδύα να κρέμονται
Αγναντεύουν το δικό μου περπάτημα στο στερέωμα
Σχέδιο, ανα και ρει, τα πάντα όλα κάτω απ' βροχή.
 
Σαν ξέφτια ενός απογεύματος που εκλιπαρούσαν
Κηλίδες, αραίωναν το ποσιτό νεύμα τους
Ακολουθούσαν γραμμές μακρινών ρευμάτων
Στα άδυτα των καιρών, ξεγύμνωναν τα κλαδιά τους.
 
Χάριν αστείου, παραπήγματα ενός ονείρου, άμμος
Χάριν των καραβιών, χτυπούν αβίαστα τα νερά
Βαθιά μέσα μου εξυφαίνεται των στίχων μυθολογία
Γίγνεσθαι, κομπιάσματα, κρόσσια και κρόνια ξέφτια.
 
Χάριν της κάθαρσης, εμού του ιδίου η δοκιμασία
Αφηρημένη σύνθεση στο αποκορύφωμα της ημέρας
Κυλάει αδιάκοπα, σα μουρμουράει δωρεά σώματος
Βαθιά μέσα μου διάφεγγα, βογγητά, σκέψεων Ωδή.
 
Kostis nil - Χάριν των καραβιών - Μάιος 2021