Χάριν του έρωτα

 

Στα μάτια, μ' ένα τραγούδι πολύβουο, την καλημέρα,
Άναψε χάδι κι έλιωσε την σιωπή του, το κορμί
Τριαντάφυλλο κρατούσες στο αέρινο κήπο,
Κλεφτά των χειλιών, με χίλιες λέξεις, λέξεις πολύβουες.
 
Είναι του επίγειου, του ταξιδιού λάβα, αφρίζων κύμα
Του κορμιού ιστός, θηλυκό της θαλάμης,
Ασημένιο κύμα πάνω στον πνιγμό της θάλασσας
Στο δρόμο πολύανθοι, απαράμιλλα κάλλη… στρωσίδια.
 
Άνθη τρυφερά, πολύτιμα μπουμπούκια, μπιζού
Στο βάζο του σημερινού απογεύματος υποκλίνονται,
Επίμονοι ιστοί με χτύπους ηχούν, καλπάζοντας
Του έρωτα στήθη ρόδα στην περιπλάνηση τους.
 
Των ονείρων περιβολή, μέθη, πολύβουα, ζευγάρι τριζόνια
Το κόρο τ' ουρανού, βρήκε, να θέλγει, των αγγέλων,
Η οπτασία, μιας οπτασίας, λεπτής περιδίνησης,
Ανάποδα σαν πεταλούσα, βέλη, στο ουράνιο εξσφεντονίζει.
 
Και σπονδές μιας γέννας, με την βαριά ανάσα, την αγωνία
Χάριν του έρωτα, παιγνιόθεν, εναγωνίως ξιφούλκησα,
Της καρδιά μου μέρη απόρησαν, φλέβες βαθιά της αβύσσου
Μοναδικό έδεσμα, γεύσεις, ροΐζουν σε δείπνο του εωσφόρου.

Και μάτια ενός βυθού, η ευτυχία ακούσια λάμπει του κόσμου,
Τα μαλλιά, ξεμάκρυναν του νικημένου θρήνου
Των στιγμών ραίνουν θεϊκά ύψη, επίγεια φιλιά,
Χάριν του έρωτα, αμαχητί, άπειρο κάλλος, θρος αναζγουρίζει.
 
Kostis nil - Χάριν ονείρου - Μάιος 2021