Αέρινος Χορός

 

Σε μια γιαλιά, τριαντάφυλλα, φόρτωσαν τα φτερά μου
Μια που σβησμένα λουλούδια, στο άρωμά τους
Σαρκικά σκεύη μέσα σε καράβι, πήραν την θέση τους.
Θηλαστικά, εναγωνίως με τρυφερότητα,
Όλα τα της θάλασσας και της γης καρποφόρα,
Της στέπας τα όνειρα, πόθοι, μια που, μυστήριο
Καθώς η θαλάσσια, αυλή των θαυμάτων, λιτά και σαρκοβόρα.
 
Παρέκει κύμα, κατάσαρκα κατατρώει το ένα μας πρόσωπο
Σχήμα παρέκει σ' άλλο γιαλό, με ήλιο ακίνητο,
Τ' αέρινα κάτοπτρα του πρωινού μπλέχτηκαν σ' άδειο δίχτυ
Δισάκι καθώς απέκρυψε την πίσω αυλή,
Διάφανο φλύσμα απέκρυψε τα του σώματος θραύσματα
Υπέρλαμπρος σκελετός με υπέρλαμπρη στολή ουρανοκατέβατος
Τη δόλιά μου καρδιά κρατά, τη σάρκα της νεκρωμένης του φύσης.
 
Και τόξο επιτέλους, (θε,…) τόξο τέντωσε τη θαλάσσια κρίση
Ξεφανέρωσε αέρινα σκουλαρίκια, τ' ασημένια
Η φύση βρυχάται, σαν κρώζουν σμάρι πουλιά, γλάροι,
Κι ένα χορός αδιόρατος στη μέση του πουθενά
Σώμα μου σαν κατρακυλάς, απ' τ' άδηλα παραμύθια
Του έρωτά σου παραμύθια,
Αέρινος χορός χυμά, καταμόναχος βιτσώνει, μες στου ονείρου τη φλύσχη.
 
Kostis nil - Αέρινος χορός - Μάιος 2021