Συ της Αθηνάς αιώνια πόλη

 

σχεδίασμα Α,

Ποτάμι άλλοτε, ποτάμι η πόλη, ποτάμι η ψυχή
Γεννάει η τροφή και συνοδεύει μακρινές αναμνήσεις
Γλυκύτατους πλάθει θεούς, ντυμένους στα λευκά τους
Μάρμαρα λευκά, χειρόγραφα, τα του σώματος πλίνθοι.
 
Τάχατις μαλλιά πλέκουν τη χάρη, πλέκουν την θεά τους
Ολόκληρη η ζωή με το αναλάμπων  χαμόγελο της.
Απαλά απαλά αγκαλιάζει το μακρινό αγέρισμα
Ατελεύτητα καθρέπτης ξελογιάζει τα φανταχτερά νερά της.
 
Και ψηφίδες ανάκατα, σημαδεύουν τους ευσεβείς πόθους της
Δεκάδων μικρών ποιητών σιγηλά την συνοδεύουν.
Εξαπτέρυγα που ο ήλιος έκαιγε τα αιώνια μεσημέρια
Τις νύχτες, απάγγελτα στόματα, δοκίμαζαν την πολιτεία.
 
Και αντιλέγει το σουρωτό, τ' ανάκλιντρο της θάλασσά της
Στην κοίτη κάτοπτρο κυλάει αενάως τη μεταμόρφωσή της
Ξανασυνάντησε τους φίλους, αμφότερα πεσμένα τείχη
Την λάμψη, νέκταρ και χείλη των σοφών, πόλεμο, φρίκη.
 
Και τεράστιος βράχος με την αδιάβροχη οπλή, φλούδα
Προμάντεμα, κράτησε δέσμιους ασημόφεγγους ιστούς
Απύθμενα βάθη αιώνων, παράδοξες λαμπερές επιγραφές
Ευνόησαν αετώματα, τέχνες, εγκάθειρκτη τη κλιτή τους.
 
Εκ φεύγουν εύμορφες λέξεις, κρόνια παιγνίδια, σανδάλια
Πάνω στο παρασημοφορεμένο κορμί σου αναπλάστηκες.
Συ μερίζεις τις οπλές στο λιθόστρωτο. Συ αφουγκράζεσαι,
Συ της Αθηνάς αιώνια πόλη. Συ της ελιάς λαμπρή στεφάνωση.
 
Kostis nil - Συ της Αθηνάς αιώνια πόλη - Μάιος 2021