ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Η γλώσσα αυτή που εντελώς απόξενη ροή

Στο μαρτύριο των αγέννητων παθών

Μια σταύρωση απλώνεται στη λησμοσύνη

Απ’ άκρη, σ’ άκρη μαρτυρεί - μαρτύριό της.

Μαρτυρεί το φως των λησμονημένων ματιών

Χίλια μύρια μαρτύρια, σταυρός τρεμίζει 

Θανάτω, θάνατον και μόνο εσύ Πατέρα

Σκλάβο το σώμα μου ενσταλάζει στον ουρανό.

Αγάπη αρνείται τρείς, πριν αλέκτωρ λαλήσει

Ο τελευταίος στίχος των γραπτών μου

Με δέος υψωμένη η ψυχή - σε σύνθλιψη

Αιχμάλωτος στην ουράνια σιγή - ασπλαχνία.

 

Και βλέμμα και τα φτερά του Αρχαγγέλου σου

Με βαρύτητα αμετάκλητης συνείδησης

Εσκόρπισε ανεπιλήπτως τα δάκρυα μου

Των ύμνων θροίζουν - των πολύανθων καρπών.

των παθών, kostis nil – Απρίλιος 2023