ΑΔΩΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

Μερικοί σκόρπιοι στίχοι ήδη νεκροί κοσμούν

Ούτε προς τους θεούς, ούτε προς το Ρωμαίο

Εδώ κάτω στο νεότερο (κουφάλιο!) παλάτι

Εκατσικώθη η αντίληψη και η μνήμη δεν απατά.

Ρωμαίε εσύ γυμνέ βασιλιά της πατρίδας μου

Καθήκον της τέχνης σου τόσο επιτακτικό;

Διαστέλλων γραμμή-γραμμή, χειρόγραφα

Και γλώσσα ακατανόητη έργων και νόμων σου.

Να σε θερμοπαρακαλέσω σκλάβος πια όχι!

Δεν θα μπορέσω κουβαλώντας το καλάθι σου

Με νερόπετρες στους ώμους - ανώφελα 

Μηδέ πίστη, αλλά προπαντός περιφρόνηση

Με τόσο κακόγουστη Αδωνικής νύχτας πλέξιμο.

Οι τέχνες, άρα και η ποίηση καιρούς πλούτηναν

Αυτό άκου Ρωμαίου εσύ και το παλάτι σου 

Και αν ακόμα την κατεργαριά σου

Ουδόλως μπόρεσαν επίμονα να αφαιρέσουν,

Οι τέχνες είναι εδώ στο διάβα

Οι τέχνες είναι εδώ ενότητα υψηλή

Οι τέχνες είναι εδώ στην ποίηση

Οι τέχνες είναι εδώ στη γλώσσα μας

Απ’ άκρη σ’ άκρη βοούν, βοούν Ρωμαίε.

αδωνική νύχτα, Kostis nil – Απρίλιος 2023