Κύριε… δεν είναι ωραία εδώ μέσα

*στον Ζακ

ωχρά τα φύλλα, σάπια

κύκνειο άσμα εκείνου του Σεπτέμβρη

σε μια βιτρίνα χαϊμαλιά, άγρια κρύσταλλα

όνειρα σπαρμένα πέρα δώθε

Kύριε, δημούτσουνο τέρας ελλοχεύει

Kύριε, άγριος λύκος στα γόνατα του με χορεύει

μια μάνα γέννησε εν’ αγόρι

έμελε, γλυκές φωνές, τον φώναζαν Ζακ

το πρόσωπό του, υπερίπταται

καθώς δεν είναι χάδι

περιλαίμια λογής, κρύσταλλα να τον κεντούν

σκοτάδι άγριο φόρτωσε ο καιρός

σε κείνο το βουνό, άβουλα μάτια

πλάκες ψυχρές το φάντασμά του

φυλακισμένος είμαι απ’ οργή

ονόμασέ με, ονόμασέ με, Ζακ

κρυστάλλινα είναι, νερά τα γάργαρα

και σιδερένιο το σκληρό τακούνι

άβουλα χέρια, ορφάνεψαν τ’ άγγισμά τους

καμάρωσέ με, καμάρωσέ με Ζακ

Κύριε, άφησε το σώμα μου να ζήσει

Κύριε, άφησε το σώμα μου να ζήσει

και την κακιά σπορά να μην οπλίζει

κλάψτε πάνω απ’ το σώμα μου

μαρμαρωμένο σε κήπο ειν’, ακοίμητο

ένα δωμάτιο κενό, κρύος του πόνου, τάφος

με ματωμένα τριαντάφυλλα να με γλυκοφιλούν

Κύριε… δεν είναι ωραία εδώ μέσα

Kostis nil - Κύριε…- Σεπτέμβρης 2018